Eigenwaarde of trots?

Voor sommige mensen zullen trots en eigenwaarde hetzelfde betekenen.
Voor mij heeft eigenwaarde te maken met authentiek zijn. Je eigen waarheid vinden. Trouw blijven aan jezelf. Voor jezelf denken en voelen.
Trots is iets van het ego. Jezelf beter voelen dan een ander. Dit gevoel kan ook makkelijk onderuit worden gehaald.
Vernederingen hoeven je innerlijk weten niet aan te tasten. Dat dit toch gebeurt, heeft te maken met de valse boodschappen die je krijgt. ‘Je hebt het er zelf naar gemaakt’, ‘Je bent niet goed genoeg’, ‘Je moet je aanpassen’.

Iemand die iets ergs meemaakt, maar steun krijgt om het te verwerken, kan zich herstellen en weer zichzelf worden.
Zelf kon ik bijna alles aan, zolang ik mensen om me heen had die in me geloofden en van me hielden zoals ik was.
Door de betrokkenheid van vrienden, familie en sommige hulpverleners, heb ik pesten, geestelijke mishandeling, intimidatie en verliezen doorstaan.

Mijn vader, met wie ik eerst een hechte band had, is onzeker gemaakt. Wat onze band kenmerkte, zou ineens niet goed zijn en ongewenst gedrag in stand houden.
Kinderen willen gezien, gehoord en begrepen worden.
Zij hebben liefde nodig.
Soms hebben ze ook sturing en grenzen nodig, om te weten waar ze aan toe zijn.
Zelf wist ik juist niet waar ik aan toe was. Mijn vader was zichzelf niet meer. Het ene moment steunde hij me, het andere moment veroordeelde hij me.
Hij luisterde niet meer naar zijn gevoel en intuïtie.
Hij wilde het iedereen naar de zin maken. Hij wilde het zo graag juist doen, dat hij aan zijn eigen waarheid voorbij ging en juist mensen kwetste.

Heel langzaam is onze band weer hersteld, mede door vrienden van hem, die aan de bel trokken en hem op het hart drukten, dat hij achter me moest staan.
Nu kunnen we weer praten als vanouds. Daar zijn we allebei erg blij mee.
Mijn vader heeft er ook onder geleden dat hij me ’tegengas’ moest geven.

Met grenzen aangeven en opbouwende kritiek is niets mis, zolang het maar uit respect en begrip is en niet omdat iemand zo beter kan meelopen in de prestatiemaatschappij.
Hulpverlening hoort geen verwijdering te creëren binnen gezinnen, maar ouders zicht te geven op de relatie met hun kinderen. Hen helpen bij hun innerlijke kern te komen, hun emoties en overtuigingen te begrijpen en zo de grip op hun leven terug te krijgen.
Empathie voor zichzelf en anderen creëren.
De liefde moet vrije toegang hebben.

Veel mensen hebben geprobeerd mij afhankelijk te maken van ‘zorg’.
Nu is het de beurt aan mij. Om mijn eigen leven te leiden en aan mijn doelen te werken.
Er echt voor te gaan.
Liefde en waarheid zijn mijn intentie.

De waarheid kan pijn doen, maar het bevrijdt ons ook van valse overtuigingen. Het is een turbulente weg, maar de moeite waard.
Ouders krijgen weer vertrouwen in hun kind. Zij durven op hun gezonde verstand en hun intuïtie te vertrouwen. Ook in tijden van crisis zien ze meer mogelijkheden en kansen, dan mensen die deskundigen volgen.
Als je je trots kunt loslaten, zie je ook eerder je eigen fouten onder ogen en andere keuzes maken. Dat kan een belangrijk leermoment zijn.
Zo denk ik achteraf vaak, hoe ik een passage in een van mijn boeken zo heb kunnen opschrijven. Een hoop tekst zou eruit kunnen. Er staat niet wat ik eigenlijk bedoel. Wat een herhalingen! Wat is dat onhandig gezegd! Wat een open deur!
Zie ik mijn boeken als mislukt? Helemaal niet. Voor het grootste deel sta ik er nog steeds achter en grijpt het me aan.
Alleen zou ik veel zaken anders verwoorden.
Als schrijver ontwikkel ik me ook en zie ik veel in, wat ik eerst niet kon zien. Zo hoort het ook.
De afstand tussen mijn woorden en wat ik wil overbrengen, steeds kleiner maken.
Wie geen fouten kan inzien, blijft in de herhaling vallen.

We hoeven niet overal iets van te vinden. Maar laten we opstaan voor de zaken die ons echt aan ons hart gaan.
Door ons aan te passen, bewaren we de lieve vrede, totdat we het vertrouwen van onze geliefden beschadigen en we juist in conflicten verzuild raken die we willen vermijden.
Door onszelf te zijn en uit te komen voor wat belangrijk voor ons is, trekken we de mensen aan die bij ons passen.
Natuurlijk is het goed om rekening te houden met elkaar en openstaan voor een andere mening. Soms kunnen we gewoon meegaan in het moment.
Zolang we ons maar bewust zijn en in onze eigen waarde blijven.

Niemand heeft de wijsheid in pacht. Maar met een open blik en open geest, kunnen we veel doorzien.
De sluier van de illusie kan optrekken.
Veel mensen houden zich vast aan hun overtuigingen en horen liever wat ze kennen. Zij kunnen alleen zien en begrijpen, wat overeen komt met hun werkelijkheid. Hun manier is de enige juiste.
Niet dat ik me nooit vasthoud aan mijn principes of dat ik me nooit trots voel. Mijn ego laat soms ook van zich horen.
Bij sommige keuzes en acties denk ik achteraf: wat bezielde mij? Dat was ik toch niet?
Dan had ik me weer leiden door negatieve gedachtes en was lelijk tegen iemand geweest. Terwijl ik de volgende dag weer moed kan vatten en daardoor betere keuzes maak.

Toch krijg ik nog wekelijks en soms dagelijks nieuwe inzichten. Of voor mij bekende inzichten, die net iets beter, duidelijker en krachtiger overkomen.
Vaak gaat het over wat ik anderen wil meegeven.
Zo probeer ik de natuurwetten te doorgronden.
Het samenspel tussen planten en dieren en hoe zij elkaar in evenwicht houden.
Bijen bestuiven bijvoorbeeld meer dan 75% van onze landbouwgewassen, zoals groenten en fruit. Veel bestrijdingsmiddelen zijn dodelijk voor deze harde werkers. Hun aantal neemt ook af, ze worden met uitsterven bedreigd.
In Nederland overleeft 20-25% van de bijenvolkeren de winter niet. Sommige diertjes sterven meteen aan het gif, andere raken verzwakt en verliezen hun oriëntatievermogen. Ze vinden de weg naar de korf niet terug.
Dat zegt mij hoe belangrijk het is om de natuur in haar waarde te laten en er zuinig op te zijn.
Onze appels, peren en aardbeien zijn bijenwerk. Ze zijn niet alleen belangrijk voor het ecosysteem, maar ook ons eigen voortbestaan.
Een bloeiende landbouw, zonder gif, is bittere noodzaak. Ook hebben de diertjes ruimte nodig voor hun nesten.
Geld kunnen we niet eten. Trots ook niet.

Het zal velen niet ontgaan, hoe begaan ik ben met kinderen en de natuur en ik op de bres sta voor onschuldige wezens. Ook geweld, misbruik en uitbuiting breng ik onder de aandacht. Onwaarheden (vaak heersende opvattingen) haal ik onderuit.
Rechtvaardigheidsgevoel en medeleven zijn mijn drijfveren.
Volgens sommige mensen (vooral binnen New-Agekringen), houd ik de duisternis juist in stand, door er aandacht aan te besteden. Vooral bange en laffe mensen geloven graag dat misstanden vanzelf verdwijnen, door er geen aandacht aan te schenken.
Ik moet vooral in liefde blijven.
Zelf geloof ik niet dat het helpt om simpelweg de ogen te sluiten voor geweld, machtsmisbruik en leed. Veel gebeurt al in het verborgene. Juist door het licht erover te laten schijnen, kan de duisternis verdwijnen. Door een geweldloze confrontatie aan te durven gaan en onder ogen te zien wat er aan de hand is.
Mijn intentie is heel liefdevol: Een gezonde en leefbare Aarde, waar mensen en dieren in vrijheid en welzijn kunnen leven.

Ik vraag niemand om mijn woorden klakkeloos over te nemen. Ga zelf op onderzoek uit en ervaar.
Dat kan een boeiende en verrassende reis opleveren.

www.youtube.com/watch?v=rNVCwVxzGLs

www.reddebijen.nl/

 

This entry was posted in Andersdenkenden, Bewustzijn, dieren, Dierenleed, Gevoelens uiten, Maatschappij, Natuur, Onderzoek, Wet van aantrekking and tagged , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.