Een plotseling inzicht

Een plotseling inzicht

Een paar weken geleden kwam er plotseling een inzicht: Veel van wat ik doe of laat, is ingegeven door angst.

Angst dat het leven aan me voorbij gaat en ik kansen misloop.
Dat iemand ten gronde gaat, die ik had kunnen helpen. (In mijn idee is dat al eens gebeurd.)
Bang om mensen te belasten.
Dat de geschiedenis van mijn jeugd zich herhaalt, zoals hoe ik weggezet ben als een probleemgeval en op de verkeerde school terechtkwam, waarbij mijn ontwikkeling is verstoord.

Probleemdenken

Op dagelijkse basis bezig zijn met de problemen en handicaps die ik ervaar, lost meestal weinig op. Ik werk mezelf alleen maar dieper in de ellende.
Je kunt een probleem niet oplossen met dezelfde denkwijze waarop het probleem ontstaan is.
De oplossing ligt in veel gevallen volkomen buiten je huidige werkelijkheid.
De meeste mensen hebben weleens ervaren dat malen en piekeren weinig oplost. Het lijkt alleen nog groter en erger. Immers, wat je aandacht geeft groeit.

Mijn eigen weg gaan

Met dat inzicht kwam er ook ruimte in mijn bewustzijn. Om echt de weg te gaan die mijn hart me ingeeft, in plaats van wat ik denk dat mensen van me verwachten. Om zelf de leiding te nemen en te bepalen wat ik nodig heb om een vervullend leven te leiden.
Schrijven is bijvoorbeeld essentieel om wat ik meemaak te duiden en overzichtelijk te maken. (Hier spreek ik puur voor mezelf.) En uitgerekend daar heb ik de afgelopen periode minder tijd voor genomen dan ik zou willen.

Schrijven

In een dagboek schrijven is niet alleen geschikt voor tieners in een moeilijke periode.
Opschrijven wat me bezighoudt leidt soms tot een instant inzicht. In mijn hoofd is het vaak een maalstroom van gedachten, maar op papier kan overzicht ontstaan.
Niet alleen wat me dwars zit, maar ook welke doelen ik heb en waar ik mee bezig ben.
Zelf gebruik ik liever een notitieboek dan een dagboek.
In een notitieboek kan ik alles kwijt. Niet alleen wat er is gebeurd die dag, maar ook alle ingevingen, doelen en plannen.
Er later in terugbladeren geeft vaak een indicatie van waar ik nu sta.
Mezelf vragen stellen leidt soms tot verrassende inzichten.

Meditatie

Ook meditatie speelt een steeds belangrijkere rol in mijn leven. Hoe meer ik me erin verdiep, hoe leuker en boeiender het wordt. Het heeft me al vaak geholpen om mijn intenties te leven.

Over meditatie bestaan veel misverstanden. Bijvoorbeeld dat het doel is om te ontspannen.
Mijns inziens is ontspanning een voorwaarde om te kunnen mediteren en geen doel.
Het maakt je weliswaar ontspannen en kalm, maar dat is niet het doel.
Mij lukt het het niet om te mediteren als ik niet al redelijk ontspannen ben.
Als ik gespannen ben ‘moet’ ik eerst een half uur relaxen voordat ik kan mediteren. 😉

Eindeloze mogelijkheden

Ik kom in een diepere laag van mijn bewustzijn.
Alledaagse belemmeringen en problemen lijken over te gaan in eindeloze mogelijkheden en ruimte.
Een ‘nee’ kan in een ‘ja’ veranderen.

Het is mijns inziens de kortste weg om vaak vastgeroeste patronen te doorbreken.
Het maakt me opgewekter en beter bestand tegen stress en tegenslagen.

Manifestatie

Verwacht geen instant manifestatie. Wel kun je soms instant inzichten krijgen, waardoor je weet hoe je een bepaalde wens kunt vervullen of een probleem kunt oplossen.
Vaak is de oplossing verrassend. Met wikken en wegen had ik daar niet op kunnen komen.
Het is een proces wat jaren duurt, maar dat maakt het des te meer de moeite waard.

Meditatie hoeft trouwens niet per se in een kleermakerszit. Navelstaren is een beeld dat veel mensen ervan hebben.
Maar er zijn verschillende manieren. Je kunt ook mediteren tijdens dagelijkse bezigheden, tijdens het schrijven of het maken of beluisteren van muziek.

Zo verandert leegte in ruimte en ontstaan er nieuwe mogelijkheden.
Kan er een wereld opengaan. Het leven kan meer kleur en glans krijgen.
Op werkelijk elke situatie kun je je afstemmen. Ten positieve of ten negatieve.
Vaak investeren we onbewust al in een bepaalde uitkomt.
De zogeheten zelfvervullende voorspelling.

Een verlangen

Als er in mezelf een verlangen ontstaat, probeer ik me erop af te stemmen om deze droom waar te maken. Alsof ik daar al ben. Hoe zou ik me voelen? Wat zou ik doen?

Probeer je geforceerd een doel te bereiken? Of voel je je geinspireerd en vergeet je even jezelf?
Een veel gebruikte indicatie is of iets goeds voelt.
Vaak denken we dat als we iets goed doen, we beloond worden met een fijn gevoel en als we op een dwaalspoor zitten, dat we ons onbehaaglijk voelen.
Toch ligt het wat genuanceerder.
Als ik ergens weerstand tegen voel, dan betekent dit meestal dat ik iets op het spoor ben.
Een waardevolle verandering is bijna altijd spannend. Vaak voel ik een combinatie van angst en plezier. Zoals toen ik mijn eerste lezing gaf. Ik viel bijna flauw.
In plaats van de conclusie te trekken dat spreken in het openbaar niets voor mij is, heb ik doorgezet en is het uiteindelijk een waardevolle invulling van mijn leven geworden, waarbij ik mensen kan raken en op weg kan helpen hun kind beter te begrijpen.

Dat je je ergens overheen moet zetten, wil niet zeggen dat je hoeft te ploeteren.
Integendeel, eenmaal door de weerstand heen, kan ik in een flow komen.
Het is een beetje als fietsen. De fiets van het slot halen, opstappen en gaan trappen kost even wat moeite. Maar ben je eenmaal in beweging, dan gaat het bijna vanzelf. Zeker als je niet steeds stoplichten en kruispunten tegenkomt.
Het voordeel van zelf in beweging komen, is dat je niet op anderen hoeft te wachten.
Een duidelijk doel is daarbij erg behulpzaam.

Uit mijn slachtofferrol stappen

Eens had ik troosteloos en kleurloos leven. Nauwelijks vrienden. Langzaam maar zeker ben ik uit mijn slachtofferrol gestapt en heb ik zelf initiatief genomen. Ik ging op zoek naar mensen met wie ik op dezelfde golflengte zat en ik bepaalde aspecten uit mijn leven kon delen. Niet alleen mijn achtergrond, maar ook wat me bezigheid en waar mijn interesses liggen.

Realiseer je dat er altijd iets te wensen overblijft, maar dat houdt het juist leuk en spannend!
Er zullen altijd nieuwe verlangens ontstaan.
In plaats van uit onvrede en frustratie, kunnen we ook in vrijheid iets wensen.

PS: Zelf een lezing bijwonen?

Er komt weer een lezing aan donderdag 14 juni.
Samen met twee andere sprekers ga ik uitgebreid in op het principe dat wat je aandacht geeft groeit.
Hoe je dit kunt toepassen in de omgang met kinderen, al dan niet met een label.
Alle drie spreken we uit eigen ervaring, met een focus op het positieve.

Lezingen/agenda

 

This entry was posted in Bewustzijn, Gezondheid, Heersende normen, Open brief and tagged , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.