Wat je niet mag weten

(verhaal van een insider)

De organisatie zegt:

“Zelf kiezen…

…hoe je wilt leven, in en met de samenleving. Dat is waar Steinmetz | de Compaan voor staat. Bij ons draait alles om de cliënten: mensen met een verstandelijke beperking, een lichamelijke beperking of niet-aangeboren hersenletsel en ouderen”.

SC heeft een schone reputatie. Er staat bijna niets aan ervaringen op Internet, al hebben ze ruim 4.010 cliënten en zo’n 3.300 medewerkers.

De instelling houdt graag de regie en houdt cliënten scherp in de gaten.
Wolf (pseudoniem) kan niemand bij zich thuis ontvangen, of de begeleiding grijpt in. Hij slikt verplicht medicatie, die hem ‘stabiel’ moet houden. Hoe duidelijker Wolf voor zichzelf opkomt, hoe dwingender de begeleiding optreedt. Opgelegde regels heten daar ‘afspraken’. Een afspraak is in het normale leven een overeenkomst tussen twee mensen. Agreement in het Engels.
Agree. Het eens zijn.
Iedere dag belt er een begeleider aan, al heeft Wolf schriftelijk kenbaar gemaakt dat hij alleen hulp wil als hij er om vráágt.
Hij raakt daar verstrikt, voelt zich gevangen.

Als jongetje van tien jaar werd Wolf opgesloten in een observatiekliniek, wat twee jaar duurde. Zijn situatie was vergelijkbaar met die van een proefdier. Hij is daar gestraft en dus getraumatiseerd voor dingen die hij nooit deed. Hij is voor zijn leven getekend. Maar hij kan het tenminste navertellen.
Dit viel onder dezelfde organisatie.

Zorginstellingen doen zich meestal positief voor en proberen binnen de muren te houden wat er echt gebeurt.
Via deze website willen Wolf en ik anderen waarschuwen voor de ervaringen binnen de ‘zorg’. We willen niets afdoen van de mensen die met hun hart werken. Die luisteren naar het verhaal van de cliënt en zijn wensen, gevoelens en grenzen respecteren. Hem in zijn waarde laten. Kortom gelijkwaardig behandelen en iemand zo de ruimte geven om te ademen.
We hopen wel dat er harder opgetreden gaat worden tegen de wanpraktijken.

Door verhalen openbaar te maken, worden mensen zich bewust van wat er gebeurt en dat voert de druk op om iets te veranderen.

Wolf: “het leek wel of ik de enige jongen was die alles zo vreselijk helder zag maar toen maar weinig kon verwoorden.
Maar het beeld denken heeft mij laten groeien. Wat nu volgroeid is tot een diepzinnig dichten dat alleen maar beter en dieper gaat.
Want ik heb altijd gedacht “Ooit zal de wereld het zien wie ik werkelijk ben zonder alleen een schaduw te zijn” daar heb ik me altijd 100% op gefocust”.

Ik zal voor deze kanjer blijven vechten, tot zijn naam gezuiverd is.

 

Reacties:

“Hallo Wolf, Sjoerd, Sarah en anderen,

Sjoerd (Uitslag; SP-medewerker) zegt betreffende Wolf:
“Hij heeft in ieder geval geluk dat hij vrienden heeft die zich om hem bekommeren.”
En daar heeft Sjoerd werkelijk helemaal gelijk in! Maar beseft Sjoerd wel, hoe bepalend zoiets is, voor mensen als Wolf, om nog enig geloof en vertrouwen te hebben in de mogelijkheid om – ooit nog eens – te kunnen ontsnappen aan, om zich te kunnen ontketenen van de psychiatrie/het begeleid wonen?
Sjoerd zegt dat de begeleiding zich sterk zou moeten maken voor Wolf:
“Hoe kunnen we zijn wensen en ambities het beste mogelijk maken? Misschien kan Wolf nogmaals proberen dit duidelijk te maken aan de begeleiding. Als hier niets mee wordt gedaan, kan hij dit aan de orde stellen bij de klachtencommissie van de stichting.”
En gelooft Sjoerd wérkelijk dat dit (de gang naar de klachtencommissie) iets uit haalt?
Wel eens van collusie gehoord, Sjoerd?
Tot slot komt Sjoerd met – als het tot zover dan tóch nog niet lukken mocht – een eindoplossing:
“Mocht dat ook niets uithalen, dan staat de gang naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg open.”

Ik kan Sjoerd alleen maar vertellen: de gang naar dergelijke instellingen zal, in de meeste gevallen, de problemen alleen maar vergroten. Weet Sjoerd dat nog niet? SP begeeft zich toch altijd veel en rechtstreeks onder de mensen (ik heb dat zelf in het verleden ook gedaan voor de SP)?
Persoonlijk heb ik ervaring opgedaan met de zeer kwalijke functionering van de RvdK (raad voor de kinderbescherming. Kinderbescherming??) En in mijn zeer nabije omgeving heb ik rechtstreeks gezien hoe de klachtencommissie van een RIAGG wekt!
Sjoerd, het zou zeer fijn zijn, als je als SP-er goed op de hoogte bent met de praktische gang van zaken binnen de psychiatrie in Nederland (de “goeien”, die er zeker ook zijn, maar zeer in de minderheid, niet te na gesproken).
Psychiatrische patiënten (hoe psychiatrisch zijn zij eigenlijk?) ondervinden voortdurend onwaardige bejegening en onwaardige behandeling en begeleiding. Zo is mijn waarneming.

Bert Maathuis”.