Stille woonruimte gezocht. Liefst in, of in de buurt van Lage Vuursche, Baarn of Amersfoort.
In ieder geval een plek die niet ver van een station of openbaar vervoer ligt, omdat ik daarvan afhankelijk ben.
Stille woonruimte is nodig wegens mijn forse overgevoeligheid voor geluiden.
Op mijn laatste woonplek had ik geluidsoverlast van benedenburen; en zoals vaker het geval is, degene die overlast veroorzaakt kan op die plek blijven wonen, en degene die er last van heeft, heeft uiteindelijk geen andere keus dan vertrekken.
Sindsdien verdraag ik geen geluiden meer van buren, praten, muziek, tv die aanstaat.
Ik woon nu tijdelijk in bij een familielid, maar dat tijdelijk duurt al jaren, omdat een rustige woonplek via de gewone woningzoekroutes, moeilijk te vinden is.
Bij inwonen heb ik letterlijk en figuurlijk weinig ruimte voor mezelf, en om nog in enige mate mezelf te kunnen zijn, kom ik pas thuis als het familielid is gaan slapen. (op zich heb ik met hem heel weinig contact). Zo heb ik de laatste uren van de avond en nachtelijke uren voor mijzelf, en kan dan de huiskamer gebruiken.
Het is een huis waar een anti buitenwereld sfeer heerst, anti zelfstandigheid, anti eigenheid, anti alles; zo was het toen mijn ouders nog leefden en zo is het nog steeds.
Een zeer vervuild huis. Op de tafel in de keuken, de eettafel, een berg met allerlei spullen, niets daarvan is van mij bovendien.
Pakken brood, paraplu, tijdschriften, diervoeding, aangebroken pakken koek, vuilniszakken, kleerhangers, handschoenen, allerlei flesjes after shave, alles door en boven elkaar.
In huis zijn er meer van dat soort stapels.
Mijn kamer staat vol -omdat er spullen in staan die eerst op een eigen woonplek stonden (een deel ervan staat overigens in een opslagbedrijf) en er staan ook nog spullen van mijn ouders; behalve als slaapplek is die ruimte nergens voor geschikt.
Door dit alles (zoals genoemd zeer verschoven dag en nachtritme) en door een spraakhandicap ben ik fors geïsoleerd geraakt en heb vaak maar een enkele ontmoeting per week. Toen ik nog pgb had was er steeds sprake van drie gesprekken per week, omdat de twee gesprekken met een begeleidster eraan toegevoegd werden.
Nu dat al maandenlang is weggevallen, ga ik hard achteruit.
Al jarenlang van alles ondernomen op gebied van vrijwilligerswerk, contact uitbreiding, zoeken naar nieuwe therapie, etcetera;
En grote domper wederom het gesprek met mijn voorlaatste begeleidster. In mails daaraan voorafgaande bruikbare handvatten naar voren gebracht; dingen waarmee iets gedaan zou kunnen worden. (ik heb er nogal eens op gewezen dat er op gebied van mijn stotteren concreet gebleken mogelijkheden liggen, waar jaar na jaar niets mee gedaan wordt; zelfs het als gespreksonderwerp op tafel zien te krijgen, blijkt meestal een moeilijke zaak. )
Op niets van dat alles is ze ingegaan; ze komt alleen weer met iets wat ze toevallig weet. Een of andere cliëntenorganisatie, die met mijn problemen niets te maken heeft. Ik heb geen psychose problemen of zoiets; maar het enige wat ze noemt – er zouden wat meer alternatieve mensen bijzitten of zoiets – is dat!
Het is te vergelijken met iemand die gewond op de grond ligt; als de een na de ander ‘gewoon’ doorloopt zonder iets te doen, is dat een zeer asociale en schandalige zaak.
In geval van lichamelijk gewond zijn zou dat mogelijk niet zo gauw gebeuren, maar in geval van zeer langdurig en urgent psychische toestand kan dat maanden tot jaren duren.
Alice Miller bracht ook regelmatig naar voren; leed op zich hoeft geen psychische problemen te veroorzaken.
Echter, het niet echt gezien en gehoord worden, het geen erkenning
ondervinden, dat kan wel psychische problemen veroorzaken.
Een eigen woonplek is een belangrijke basis om meer mijn eigen leven te kunnen leiden, en weer een echt sociaal netwerk te kunnen opbouwen, ook omdat ik dan weer een normaal dagnachtritme kan hebben.
Als iemand iets weet hoor ik dat zeer graag. Het hoeft niet perse een vrijstaand huis te zijn (ik laat het in ieder geval geluidsvrij maken, wat anno nu heel goed mogelijk is),als het maar rustig is.
Kort aangeduid; mijn woonsituatie is al lange tijd zeer urgent. Lange tijd leun ik al tegen instorten aan.
Waarom zoek ik in Amersfoort? welnu, door middel van internet en ontmoetingen daarna, ken ik daar meer mensen dan in Amsterdam. Hier in Amsterdam heb ik maar één goed contact, en in Amersfoort vier, en dat aantal breidt zich uit.
Ik kom voor wonen in Amersfoort in aanmerking, hoewel ik niet economisch gebonden ben, omdat ik geen werk heb en er ook geen kans meer is dat dat alsnog komt.
Punt is nu, hoe vind ik een rustige woning.
In ieder geval zal het een rustige plek moeten zijn, en om in voldoende mate in mijn eigen sfeer te kunnen blijven is een eco woongroep of iets in die trant, voor mij het beste.
Is eenmaal een woonplek gevonden dan willen en kunnen mensen uit Amersfoort mij helpen met het geluidsvrij maken van dat huis.
Oefenplekken voor muzikanten kunnen ook geluidsvrij gemaakt worden, zodat geen geluid naar buiten komt, en het omgekeerde kan ook.
Nood is zeer hoog en deze situatie duurt al zeer lang, zodat ik nogal wat jaren grotendeels vruchteloos ben kwijtgeraakt.
Reacties graag naar johannes.285@hotmail.com
Comments are closed.