Kinderen
Is het vreemd dat meer en meer kinderen ADHD symptomen vertonen? Is het vreemd dat meer en meer jong volwassenen aan de cannabis raken? Dat jonge pubers zich vol laten lopen met bier? Zich verdoven? In een wereld waar hun ouders onder angst gebukt gaan over het wel of niet kunnen betalen van hun hypotheek? Vast zitten in een ‘carrière’? Dromen over dromen die buiten bereik lijken te liggen? Onder druk van een ‘vaticanistisch’ (tweeverdieners, tweepersoonshuishouden, etc.) systeem? En als ze ‘eindelijk’ de hond, de kinderen en hypotheek binnen handbereik hebben ze merken dat ze dermate opgespannen worden daartussen, alle verplichtingen, dat ze zelf geen adem meer kunnen halen? Zelf niet meer kunnen spelen?
Over kinderen en (op)-voeding alleen al kan een boek geschreven worden. Waar het allemaal ‘mis’ gaat. Welke raderen ons voor ogen gehouden gedraaid zijn. Waar ‘normaal’ niet de natuur is, maar de mores van instituten van religie, wetenschap, overheid en/of industrie. En allemaal ‘vreten’ ze ervan. De kinderen als mals stukje vlees om een bedrijf op te laten functioneren. De snoepjesfabrikanten, de Ritalin fabrikanten, de ‘kinder’ (GGZ) specialisten. Allemaal floreren ze er bij dat kinderen ziek worden. En dat is de werking – again and again- van de PIC’s. Ook deze mensen ‘moeten’ hun hypotheek betalen. Kinderindustrie.
Gelukkig heeft er al iemand hier een boek over geschreven: Sarah Morton. Zij heeft zelf ervaren als kind wat er met je gebeurt als je ‘gelabeld’ wordt door een school-GGZ composiet. Twee systemen die met een beetje pech voor veel kinderen een heel nare uitkomst genereren. Helemaal als die uitkomst in het straatje van ouders past die niet willen – of niet kunnen, en dat laatste is meestal het geval – naar zichzelf en hun aandeel kijken.
Het boek dat Sarah geschreven heeft heet ‘Wat je niet verteld is’, en is wat mij betreft basis literatuur voor elke ouder, leraar, kindertherapeut en beleidsmaker. En ik denk dat het ook heel goed zou zijn als er een ‘kinderversie’ komt, die kinderen wegwijs maakt in wat hen zo her en der overkomt…
“Een kind dat nooit vertrouwen heeft kunnen opbouwen, zal de wereld als levensgevaarlijk, koud en onvoorspelbaar ervaren, ook als er vrede is. Velen vluchten in de verdoving van drugs, belanden in de criminaliteit of slijten hun leven als psychiatrisch patiënt. Psychosen zijn niet uitzonderlijk voor iemand die niet met de realiteit kan leven. Voor sommigen lijkt de dood de enige uitweg. Anderen passen zich schijnbaar perfect aan de maatschappij aan en kunnen ook onder een dictatuur leven zonder daaronder te lijden. Een aantal heeft een militaire discipline en heeft voor niemand mededogen en zachtheid over. Voor hen is die constante dreiging en onderdrukking vertrouwd. Zij identificeren zich misschien met de machthebbers.”
[Sarah Morton, Wat je niet verteld is…]
Dit boek vormt tevens de basis bij redevoeringen in het PzP (Programma zonder Partij), indien het om kinderen gaat: eerst wordt gekeken wat in het boek staat, en alvorens een programmapunt aangepast / geformuleerd wordt, wordt bekeken of het afgestemd is met de tekst in het boek; wat er ook toe kan leiden dat de tekst in het boek aangepast wordt (in afstemming met de auteur / hoofdredactie)..
En kinderen zijn de volwassenen van morgen. Hoe dit doorwerkt wordt krachtig in beeld gebracht in de film “Zeitgeist Moving Forward” (gratis op het web te zien). Hoe de ‘gecorrumpeerde’ kinderen uitgroeien tot misdadigers, psychopaten, de Hitlers, etc. Dus is het heel belangrijk dat we de kindertijd omvormen naar een gezonde, harmonische voedingsbodem. In dit verband wil ik ook het boek ‘Destructive Emotions and how to heal them’ (Dalai Lama / D. Goleman), noemen. Over hoe door kinderen al vroeg vertrouwd te maken met emotie en gevoel, een eind gemaakt wordt aan bijvoorbeeld pesten. Of beter: waarom pesten dan niet eens begint. Ook dit boek zie ik als basis materiaal voor eerder genoemde personen (ouders, opvoedkundigen, schoolmedewerkers, etc).
Bron: Programma Zonder Partij.
https://docs.google.com/document/