(Door Sarah Morton)

Deze aan Theo van Gogh opgedragen werkelijkheidsroman van Slobodan Mitric (Karate Bob) is in het voorjaar 2012 verschenen. Daarin zijn de volgende onthullingen te lezen, die op eigen observaties dan wel in het geheim opgenomen gesprekken en gefilmde scènes zijn gebaseerd.

Enkele dagen voordat Mohammed Bouyeri, de “uitverkorene” gekleed in een wit Arabisch gewaad, op 2 november 2004 op de Linneausstraat Theo van Gogh doodschiet, diens keel doorsnijdt en een brief op diens borst met een mes vastpint, werd hij, omhuld door lijfwachten en een Iman, gehuldigd op de met bloemen feestelijk bedekte Javastraat in Amsterdam-Oost in de aanwezigheid van honderden toeschouwers, inclusief ambtenaren van de politie en geheime dienst. De schrijver heeft dit openbare ritueel in het hoofdstuk “Huldiging van de prins des doods” beschreven.

Doodlopende weg onthult hoe en waarom Theo van Gogh is vermoord. Daarnaast waarschuwt het voor de islamisering, door middel van beeldende scènes.
Als een roman/thriller is het geschreven.
Aanvankelijk boeide het me niet zo, verwachtte ik vooral complottheorieën. Inmiddels ben ik helemaal om.
Momenteel verkoopt het boek slecht, ondanks wat het al teweeg heeft gebracht. Het is verrassend geschreven. Snel, beeldend, gevat. De romanvorm is een geniale vondst. Ondanks het drama dat zich ontvouwt is het een feestje om te lezen.

Uit het boek: ‘SUBMISSION
“STOP! Nee! Neе! En neе!” schreeuwt Тhео.
De cameraman stopt met filmen.
“Wat nu weer!?” moppert de actrice.
De regisseur staat op van zijn stoel. Hij loopt met gespreide armen op de schoonheid af, tot hij vlak voor haar gezicht staat.
“Jij vrouwmens, dat is allesbehalve overtuigend.“
“Аch!”
“Niks ach. Concentreer je en probeer het opnieuw. Kom op, nu vol enthousiasme… Kijk in de camera en denk aan je eerste minnaar, begrepen?!”
Ze begint te blozen, maar de regisseur kan daar niets van zien. De niqaab bedekt haar hele gezicht, op haar ogen na. “Oké! Oké…”
Тhео loopt terug naar de stoel waar ‘regisseur’ op staat en gaat zitten. Hij laat zijn blik over de aanwezigen gaan en als hij ervan overtuigd is dat iedereen klaar is steekt hij beide duimen op. “Let´s go!”’
De auteur laat zich niet verleiden om zijn verontwaardiging over het onrecht te spuien, hij laat de personages zelf het verhaal vertellen en zet ze levensecht neer. Leuk om Theo van Gogh zo mee te maken in het boek en des te schokkender hoe het afloopt.
Mitric zegt waar het op staat.

De personages worden bij hun voornaam genoemd. Dat maakt het levendiger en minder afstandelijk.
Je kunt bijna niet ophouden met lezen en het is alsof je er zelf bij bent en Theo meemaakt in het dagelijks leven. Vaak vliegt het je naar de keel.
Slobodan Mitric is duidelijk een ervaren schrijver en zijn boek leest prettiger dan veel werken van vooraanstaande auteurs. Het verdient zeker een brede verspreiding.
Mitric onderbouwt zijn verhaal met vele bijlages en bewijzen.

Zelf leeft hij al jaren onder erbarmelijke omstandigheden. Al sinds 1973 woont en werkt hij in Amsterdam als ongewenste vreemdeling. Hij leeft onder permanente dreiging om naar zijn geboorteland gedeporteerd te worden, waar hem een wisse dood wacht.
Hij was getrouwd met de vrije kunstenares Iris de Vries, die in 2006 onder verdachte omstandigheden is gestorven in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Zelf vreest Mitric dan ook voor zijn leven en durft nauwelijks zijn woning te verlaten.

Doodlopende weg

Waarom de Nederlandse geheime dienst hun top geheimagent Theo van Gogh heeft vermoord

Auteur: Slobodan Radojev Mitric.

Uitgeverij: Willehalm Instituut

www.willehalm.nl

ISBN: 978-90-73932-23-4

Te bestellen: www.boekenroute.nl