Het leven is een feest?

Soms hoor ik mensen zeggen: het leven is een feest. Een uitspraak die mij de wenkbrauwen vaak deed fronzen.
Vooral vroeger (toen ik een jaar of zeventien was ) irriteerde zo’n bewering me mateloos. Mijn leven was toen bepaald niet feestelijk, maar een bittere beproeving. Bijna alles wat me lief was, dreigde ik kwijt te raken. Mijn toekomstperspectief, mijn zelfvertrouwen en zelfs de band met mijn vader.
Veel zaken die ik niet wenste, werden me opgedrongen. Zo hebben mensen herhaaldelijk geprobeerd me mijn autisme af te leren. Autisme zag en zie ik als een karaktereigenschap. Men probeerde me dus een deel van mezelf te ontnemen.
Hoe harteloos om te beweren dat het leven een feest is, of dat je zelf bepaalt hoe gelukkig je bent. Vooral naar mensen die het nog veel slechter hadden dan ik. Mensen die honger leden, op de vlucht waren of een oorlog meemaakten.

Veel van mijn problemen zijn nu (jaren later) weer bijgelegd of opgelost. De band met mijn vader is weer hersteld. Ik zie weer mogelijkheden en werk aan mijn doelen.
Niet al mijn tienerdromen zijn uitgekomen, maar dat hoeft ook niet. Zo heb ik nog iets om over de fantaseren. Veel wensen (zoals mijn boeken publiceren) zijn wel degelijk in vervulling gegaan, dankzij een onwrikbaar vertrouwen in de zaak en ook de morele support van familie en vrienden.

Nu mijn leven ten goede is veranderd, kan ik de opmerking: ‘het leven is een feest’, nuchterder onderzoeken.
Laat ik eerst definiëren wat ik versta onder feest.
De algemene feestdagen zoals Kerst, Pasen en verjaardagen, staan vaak in het teken van gezelligheid, bijkletsen, maar vooral (veel) lekker eten en drinken.
Ik neem aan dat de meeste mensen die zeggen dat het leven een feest is, niet het hele jaar zo doorbrengen. 😉 Ten eerste is het slecht voor de gezondheid en ook is het economisch niet haalbaar om alleen maar te consumeren, zonder dat er iets tegenover staat.

Wat betekent een feest voor mij? Liefde en plezier ervaren. Vrijheid en onbevangenheid. Nieuwe inzichten opdoen. Gezelligheid. De levensenergie voelen stromen. De juiste koers varen, die me dichter bij mijn doelen brengt. Werken in ongedwongen ijver en daar voldoening uithalen. Dat ik zin heb in wat ik doe en ik niets hoef te forceren. Dat ergens aan werken net zo fijn is als iets eten of drinken (bijvoorbeeld). Een leven leiden zoals het bedoeld is. Het heeft niets te maken met vreet – en drinkfestijnen. Ik merk zelfs dat ik van een sobere Kerst meer geniet, dan als het huis afgeladen is met lekkernijen en cadeaus. Zonder die vele prikkels, blijf ik beter bij mezelf.
Is mijn leven een feest? Af en toe.

Het leven is een feest, maar wat als je niet bent uitgenodigd? Denk aan een kindje dat verdrietig in een buggy zit en niet mag meedoen of mag spelen, terwijl de volwassenen wel plezier hebben met elkaar en de andere kinderen vrij kunnen rennen en ravotten.
Of een tiener die graag wil leren, maar op geen school welkom is, omdat hij een vermeende gedragsstoornis heeft. Of een kind of volwassene die overal wordt gepest en buitengesloten, omdat hij niet in het stramien van de maatschappij past.
Of een hond die het grootste deel van de dag opgesloten zit in een kooi, omdat zijn baasjes geen tijd voor hem hebben en hem maar lastig vinden?
In plaats van hen de overtuiging op te dringen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je geluk, kunnen we beter onder ogen zien wat er met hen gebeurt. En waar mogelijk een hand reiken. Dat vraagt veel moed.
Ook de minder feestelijke zaken mogen aan het licht komen. Dat is niet negatief. Ik zie het juist als positief om ook de troosteloze situatie waarin veel mensen en dieren moeten overleven, te benoemen. Want pas dan kan er iets veranderen en kunnen ook zij een beetje geluk ervaren.
Alleen iets uitspreken kan soms al een bevrijdend effect hebben. Dat mijn hart er pijn van doet, ik er wakker van lig en mezelf soms uit bed moet slepen, in plaats van me voor de wereld te verbergen, dat neem ik dan maar voor lief.

Als mijn hart gesloten is, dan ben ik afgeschermd van de pijn, maar ook van al het moois dat het leven te bieden heeft. Dus zo goed als het gaat, open ik mijn hart, leef mijn leven, geniet, leer, ervaar. Als ik alle stress en zorgen loslaat, word ik in een dimensie getild waar alles liefde is en waar ik kan ervaren wie ik echt ben, los van de bepalende energie en stigma’s van anderen. Waar ik aan mijn levensopdracht kan werken. Gedreven maar in mijn hart totaal ontspannen.

Het leven lijkt soms op een buffet. We kunnen ons erop storten en erom vechten, uit angst om iets mis te lopen. We kunnen van alles willen of juist niet willen. Of we kunnen allerlei smaken proeven. Ontspannen, met volle aandacht.

Artikel over leergierige jongen die nergens welkom is: Geen school voor mijn kind