Ingezonden: Recht? laat me niet lachen, het trieste verhaal van het ‘hek Haelen’.

Dit is een ingezonden bijdrage bedoeld ter discussie. Vrijspreker.nl
staat niet per se achter de meningen die erin verkondigd worden.

Gijsbert Ruiter is de man van het ‘hek Haelen’ die al 12 jaar geterroriseerd wordt door buren en ambtenaren. Hij probeerde het netjes volgens de wet te doen, maar krijgt steeds nul op het rekest en als hij dan een hek tegen de overlast neerzet, wordt diezelfde wet wel tegen hem gebruikt (en hij met 8 man overvalcommando aangepakt). Lees het hele (lange) verhaal, maar inclusief de taalfouten geeft dat juist aan dat het ongelooflijke in Nederland dus wel kan: wetten worden selectief misbruikt en zijn er zeker niet voor de normale burgers. Inmiddels is tegen Gijsbert 8 jaar gevangenisstraf geëist, maar aan de situatie en het waarom wordt (volgens de regels) niets gedaan. Een horrorstory die iedereen kan overkomen.

Terreur van woonwagenkamp en gemeente Leudal en de honger naar rechtvaardigheid.

Als slachtoffer van een overval werd hij dader gemaakt, dat was de eerste grote knauw die zijn rechtsgevoel moest incasseren. De daders waren zijn buren. Hij moest toezien hoe deze zich verrijkte middels criminele activiteiten waarbij ze gefasciliteerd werden door de gemeente. Deze deed niets aan de grond roof en illegale bouwwerken welke werden gebruikt voor schaalvergroting van de illegale activiteiten. Politie en gemeente traden niet op tegen de bewoners van het woonwagenkamp. Ruiter en zijn gezin kregen van 2000 tot heden te maken met terreur, mishandeling van mens en dier en intimidatie van enkele bewoners van het naast gelegen woonwagenkamp. Door de rechtsongelijkheid en het boven de wet stellen van een bevolkingsdeel raakte zijn rechtsgevoel steeds verder in de verdrukking. Zijn honger naar rechtvaardigheid groeide daardoor alleen maar, en verscheurde hem. Toen de gemeente Leudal uiteindelijk zijn al ernstig verlaagde hek weg ging laten halen op oneigenlijke gronden. Vond hij het welletjes en concludeerde je er met woorden niet meer uit zou komen. Op 21 juni 2012 verdedigde hij zijn hekwerk met vuur en vlam.

In 1998 verhuisde hij met zijn hoog zwangere vrouw. paard en twee honden en een kat naar Haelen. Het plan was een bed & breakfast te beginnen. Het begon dat de gemeente dat tegenwerkte. Bizarre milieu inspecties steeds vergezeld door politie en de ambtenaar van de gemeente die op 21 juni 2012 tegen Gijsbert kwam zeggen dat hij zijn hek af moest breken en dat het op gemeente grond staat. De ongelijke behandeling met het woonwagenkamp ging zich toen ook aftekenen. Daar werden er bomen uit het bos gerooid en de grond ingepikt.Zij mochten niet bouwen omdat er dan uitzicht was op een wei tussen het kamp en hun huis vanaf de kamers voor de bed en breakfast. Op het bezwaar wat ze maakten tegen de landroof naast hun huis, volgde bedreigingen en intimidatie van de kampbewoners. Dit leidde tot een overval op hun huis in 2002. 112 verbrak de verbinding omdat Margot niet rustig genoeg was. Toen de deur het dreigde te begeven, de ruit ingeslagen en er al glas over hun toen 3 jarige zoon was gekomen , moest Gijsbert ingrijpen. Hij pakte zijn jachtgeweer en verjoeg de daders. Na 3 kwartier kwam de politie en kort daarna kwamen ook de woonwagenbewoners. De politie arresteerde Gijsbert met veel geweld onder het toeziend oog van zijn zoontje. Terwijl de overvallers op de stoep toekeken werd hij geboeid met de neus over de grond (omdat zijn armen zo ver omhoog werden gedrukt ) in een wagen gesmeten. Ten gevolgen hiervan is hij arbeidsongeschikt geraakt. Een gebroken ruggenwervel, een afgeknelde zenuw in de hand en ernstig beschadigde kapsels van de schouderkommen maakte het voor hem daarom niet meer mogelijk om zijn beroep van kunstschilder binnenhuisarchitect uit te voeren. De ten laste legging was toen poging tot doodslag en bedreiging met de dood en mishandeling van twee politie agenten. Pas op de zitting werden de aanklachten door het OM ingetrokken. De rechter sprak toch vonnis omdat er een kleine aanklacht overeind bleef. In het vonnis heeft de rechter de verklaringen van de politie doorgestreept als niet aannemelijk dat het werkelijk zo gebeurd is. De burgemeester was net als op 21 juni 2012 van te voren gebeld door ons. Dit keer dat het uit de hand ging lopen ivm de agressie van de woonwagenbewoners. De toenmalige burgemeester Heijmans van de gemeente Haelen waar ze toen nog onder vielen die tegenwoordig burgemeester van Weert is, heeft bij de behandeling van de zaak tegen Gijsbert onder ede gelogen. Hij vertelde dat hij diverse bemiddelingspogingen had ondernomen, de rechter vroeg door en Heijmans moest toegeven dat het een leugen was.
Het college en de raad van Haelen vonden evengoed dat de burgemeester altijd juist en correct had gehandeld. De toenmalige loco burgemeester Arno Walraven schreef wel dat er een klankbordgroep met vertegenwoordigers van de gemeente de woonwagenbewoners en Gijsbert en Margot in het leven geroepen moest worden om de leefbaarheid te verbeteren. Die klankbordgroep is er natuurlijk nooit gekomen. Wel kregen zij te maken als enige inwoners van Haelen met periodieke milieu inspecties, deze werden steevast uitgevoerd onder begeleiding van agenten zelfs een keer in gevechtsuitrusting, toevallig was Margot steeds de enige die thuis was. Het gezin heeft deze milieu inspecties die nooit onoorbare zaken aan het licht brachten altijd als provocatie van de gemeente ervaren. Het gezin was namelijk met verschillende processen betreffende handhavingszaken op het woonwagen begonnen. Illegale uitbreidingen en illegale bouwwerken werden zo aangevochten, Steeds was de gemeente de gedaagde partij als eigenaar van de grond en belast met handhaving. De rechtszaken werden allemaal gewonnen maar de gemeente bleef weigeren handhavend op te treden. Wel kregen ze de stenen door de ruit tot 7 keer aan toe. Slechts een keer hadden ze de daders zo duidelijk gezien dat ze die herkende, daders een paar mannen van het naastgelegen kamp, kregen een geld boete van € 150, terwijl de aangerichte schade bijna € 1.000,- betrof. Medeleven was er nooit slechts een enkeling toonde medeleven. De overbuurvrouw had bij een van de stenen bij de politie geklaagd dat haar nachtrust verstoord was. Ze zat recht op in haar bed en was bang geworden. Ze liet optekenen zich af te vragen wat voor lieden Ruiter en Barel eigenlijk waren. Ze zagen er altijd netjes gekleed uit, hadden een auto maar werkte niet. Bij een van de stenen had Ruiter ook de toenmalige wethouder . dhr. Walraven ‘s nachts gebeld. Hij kreeg zijn vrouw aan de lijn en vroeg de wethouder van kampjes te spreken. Toen hij Walraven aan de lijn kreeg zij Ruiter”spreek ik met de wethouder van kampjes?” Walraven gromde, Ruiter vervolgde”ja, ik dacht ik bel u maar even, wijn ook wakker we kregen de zoveelste steen door de ruit dus ik dacht ik bel Walraven ook maar even, gedeelde smart is halve smart”. Walraven deed melding bij de politie en maakte van dit gesprek een bedreiging. Barel ging naar de politie en vertelde de politie dat zo’n ernstige zaak als bedreiging van een wethouder toch wel heel serieus moest worden genomen. Ze eiste dat de politie Walraven opriep om aangifte te doen. Walraven weigerde dit. Ruiter deed aangifte van smaad maar deze zaak werd geseponeerd. De gemeente kreeg een dwangsom opgelegd toen ze bleef weigeren om handhavend op te treden aangaande twee illegaal geplaatste woonwagens van aanzienlijke proporties en behorende aan de agressors van 2002. Zelfs de dwangsom weigerde de gemeente te betalen en Ruiter en Barel die al de jaren succesvol bijgestaan waren door mr. Amma Grapperhaus moesten de dwangsom innen met inschakeling van een deurwaarder. Toen Tom Nieuwenhuijsen , kantoor genoot van Grapperhaus van NGNB advocaten naar de gemeente belde met het verzoek de dwangsom over te maken, werd deze ernstig geschoffeerd. Van Nieuwenhuijsen had in zijn loopbaan waarbij hij grote gemeentes en bedrijven vertegenwoordigd heeft niet eerder zo geschoffeerd. De ambtenaren van de gemeente die keer op keer ferme verwijten van diverse rechters moesten incasseren van wegen hun kwalijke handelen, maakte er hun persoonlijke strijd van. Barel en Ruiter hebben vaak te kennen gegeven dat ze met de gemeente in gesprek wilden komen. In 2010 werden er zelfs de wietbladeren in hun tuin gedumpt. Barel klom weer in de pen en beklaagde zich hierover bij de burgemeester. Voordat Barel en Ruiter hun paard in de wei zetten moeten ze altijd de wei controleren omdat er veelvuldig kapotte bierglazen en flessen in werden gegooid waaraan hun paard zijn tong en mond aan sneed. Sowieso hadden ze al vuilniszakken vol afval in hun tuin gegooid gekregen maar de wietbladeren waren nu aanleiding om te vragen om herstel van de groenstrook tussen hen en het kamp, ze vroegen de groenstrook zo te maken als in de tekeningen van het bestemmingsplan aangegeven staan. Het antwoord van de burgemeester maakte Barel furieus. Hij schreef dat hij niet verantwoordelijk was voor zwerfafval in hun tuin en ook de groenstrook zou hij niet laten verbreden en in overeenstemming brengen met het bestemmingsplan. Het toppunt voor hen was dat hij de brief verstuurde begeleid met een foldertje “praten met je buren”. Barel schreef nu een lange brief waarin ze de burgemeester herinnerde aan hetgeen zich zoal afgespeeld had de jaren dat zij in Haelen woonden. Burgemeester Verhoeven heeft daarop een afspraak met Ruiter en Barel gemaakt, en in juli 2010 kwam de gemeente/ de toenmalige burgemeester voor het eerst met t Ruiter en Barel in gesprek. Verhoeven huilde krokodillen tranen toen hem het werd verteld hoe zwaar het kind van Ruiter en Barel het ermee heeft. Hij beloofde een camera en ze konden een opgave doen van de geleden schade ivm de waardevermindering van de woning.
Bijna een jaar later krijgen ze de afwijzing van hun schadeclaim. Inmiddels hadden ze naast hekwerk voor de ramen ook bouwhekken voor het huis gezet. Op 11mei 2011 komt Verhoeven naar het huis van Ruiter en Barel hij neemt daarbij toch een ambtenaar mee waarvan Ruiter en Barel hem hadden medegedeeld dat deze man absoluut geen toegang zou krijgen tot hun erf. Verhoeven confronteerde de paar met de komst van de ambtenaar en de hele delegatie vertrok. Bij vertrek deelde de burgemeester toe dat het hek op gemeente grond stond. Ik vertelde dat dit niet zo was en dat er geen metingen gedaan waren. OP 1 juni krijgt het stel een brief waarin staat dat ze een schrijven kunnen verwachten van de gemeente waarin een datum staat voor wanneer een ambtenaar met iemand van het kadaster langs komt om de perceelgrens te bepalen. deze brief is nooit verstuurd.

Op 1 februari 2012 dient de advocaat van Ruiter en Barel, Roel Janssen van GLDK advocaten een schadeclaim in bij de gemeente voor de waardevermindering van hun onroerendgoed. De gemeente stuurt enkele weken later een aankondiging van een last onder dwangsom van € 10.000,- De voorzieningsgrechter stelt de gemeente in het gelijk en beoordeeld de ingezette procedure als geoorloofd. Het hek moet in overeenstemming gebracht worden met de geldende wetgeving. De gemeente laat weten dan een omgevingsvergunning voor het hek niet afgegeven zal worden omdat het hek op gemeente grond zou staan. Ruiter en Barel verlagen het hek en verhogen hun erf. Op 20 juni meet de gemeente opnieuw. De ambtenaar schrijft in zijn rapport dat goed meten niet mogelijk was omdat het gestorte grind met cement in de weg zat. Barel en Ruiter krijgen om 16.30 door twee BOA’s een brief met dit rapport begeleid door een schrijven van een juridisch medewerker en ondertekend door de secretaris van de gemeente en de de nieuwe Burgemeester Smulders. Barel belt de jurist en bestrijdt nogmaals dat het hek op gemeente grond staat en verteld geen toestemming te geven voor verwijderen van het hek en stelt de jurist aansprakelijk voor alle gevolgen die hier uit voortvloeien. De Burgemeester krijgt een mail van gelijke strekking.

Donderdag 21 juni Barel doet aangifte bij de politie van vernieling en maakt een noodkreet. ook wil zij aangifte doen van valsheid in geschriften van de ambtenaar die steeds een dubieuze rol heeft gespeeld. De man die ze eerder de toegang tot woning ontzegd hadden. Deze ambtenaar stuurde één van de mannen die het stel in 2002 had overvallen en daarna Ruiter van zijn fiets had gereden en meerder malen bedreigt had, meerder brieven dat het hek afgebroken zou worden en dat de dwangsom ten uitvoer zou worden gebracht. Als argument gebruikte hij een vervalst E formulier. Barel wilde daar aangifte van doen maar de politie wilde de aangifte niet opnemen. Na lang praten mocht ze de volgende ochtend daar aangifte van doen. Ze vertelde de leidinggevende van de regio dat het uit de hand zou kunnen lopen vandaag als de gemeente het hek weg zou halen. Hij had toch ook wel gemerkt dat de spanning Gijsbert te veel aan het worden was. Ze hadden elkaar regelmatig gesproken.

Barel gaat naar huis, brengt de dieren in veiligheid en terwijl ze daar mee bezig is wordt ze gebeld door een ambtenaar van het ministerie van Binnenlandse zaken en veiligheid, ook aan hem verteld ze dat het mis dreigt te gaan, hij negeert de noodkreet volledig en verteld haar dat hij over een brief belt en dat hij de brief op de juiste bestemming zal brengen en dat we het dan maar weer moeten afwachten.

De rest plus foto’s kun je op facebook zien.

www.hartvannederland.nl