Onlangs las ik de eerste uitgave van Communekind. Inmiddels is het boek helemaal herzien, ook na aanleiding van sommige opmerkingen van mij. Ik was dus erg benieuwd naar de herziene uitgave.
Het verhaal gaat over een jongen Boedi die opgroeit in een commune (vrije woongemeenschap) in de jaren 60.
Hij woont daar samen met zijn moeder en later ook met zijn jongere broertje. Het leven ervaart hij als een avontuur. Als hij vijf jaar is, raakt hij bevriend met twee meisjes Melanie en Dotte. Met z’n drieën groeien ze op, als broertjes en zusjes. Ze delen lief en leed, onderwijzen elkaar en zorgen voor elkaar. Boedi heeft een goede band met zijn moeder, maar de meisjes kennen hun ouders nauwelijks. Wel krijgen ze les van Hannie, de tuinvrouw en ook van Lorelei, de muziekdocent.
Tussen Boedi en de meisjes ontwikkelt zich een onbevangen seksualiteit. Ze zijn onafscheidelijk, totdat ze naar verschillende scholen moeten. Boedi blijft in het kasteel wonen, maar de meisjes worden ondergebracht bij een pleeggezin. Zo verliezen ze elkaar uit het oog. Boedi mist hen zo schrijnend dat hij ernstig ziek wordt.
Door de liefdevolle zorg van onder andere zijn moeder, komt er hij weer bovenop. Hij wordt verliefd op een meisje uit zijn klas, die net als hij langere tijd ziek was. Tussen Esther en Boedi bloeit een zuivere en romantische liefde op. Ze lijken perfect bij elkaar te passen, allebei hoogbegaafd, mooi, talentvol. Ook helpen ze elkaar met studeren en maken ze samen muziek.
Melanie en Dotte komen weer in beeld. Dotte is nog steeds gek op Boedi en smeekt hem om genomen te worden. Boedi ziet er geen kwaad in, want dit deden ze vroeger toch ook?
Esther komt erachter en wil hem niet meer zien.
Boedi krijgt een bijna fataal ongeluk, waar hij langzaam van herstelt. Het leren gaan moeizaam. ‘ “Mijn brein was stuk door het ongeluk”. Fluisterde ik.’ Uiteindelijk dreigt Boedi alles kwijt te raken wat hem lief is.
Ook om zijn eigen leven zin te geven, ontfermt Boedi zich over de andere kinderen in het kasteel. Het raakt hem dat verder niemand naar hen omkijkt. Vooral tussen hem en Aimee, een bijdehand meisje dat van binnen eenzaam en angstig blijkt te zijn, groeit een liefdesband op. Meer als broer en zus, dan als paar. Zij geven elkaars leven betekenis.
Als iedereen, om bureaucratische redenen het kasteel moet verlaten, kan Aimee bij Boedi, zijn moeder en jongere broertje wonen. Maar als Aimee abrupt van Boedi wordt gescheiden, stort zijn wereld opnieuw in.
Ralf, een buurman die bevriend raakt met Boedi’s moeder, heeft door dat Boedi’s lichamelijke reacties – als hij een geliefde uit het oog verliest – niet gewoon zijn. Dat leidt tot een zoektocht naar wie hij echt is.
Zou Boedi Aimee nog terugzien?
Dan heeft Boedi nog een jonger broertje, Casper, van wie hij veel houdt en die tegen hem opkijkt. De eerste jaren is Casper een figurant in Boedi’s leven, maar na de verhuizing beginnen ze met elkaar op te trekken en krijgt Boedi belangstelling in het leven van Casper.
Ze vinden elkaar en Boedi beseft dat Casper vaak even eenzaam is geweest als hijzelf en dat Boedi daar zelf een rol in heeft gespeeld. Hoe kan hij goedmaken wat Casper heeft gemist?
Communekind in de sixties, is een spannend, ontroerend en diepzinnig verhaal. Het is aan te raden voor iedereen die van spanning en romantiek houdt en die interesse heeft in verhalen over de kindertijd.
Je zou niet verwachten dat de karakters verzonnen zijn. Het was alsof ik er zelf bij was. Er is een mooi evenwicht tussen spanning, avontuur en huiselijkheid. Het is geen moment saai.
Titel: Communekind in de sixties
Auteur: Joshua Stiller.
Uitgever: Onderstroomboven Collectief
ISBN: 9789072475299
Comments are closed.