Ziek van angst – Sarah Morton – Artscience – 304 blz
Het is het jaar 2166, er is een Derde Wereldoorlog aan de gang. Het Worldwide Prostration Collectief wil de macht overnemen. Ze sluiten mensen op, en deinzen er niet voor terug om depressiefmakende Zwarte Wolken op de bevolking. Deze wolken doden niemand, maar maken je geestelijk helemaal kapot: ze breken je wil. Het is een “psychologische Holocaust”. Wanneer de ouders van de twaalfjarige Conner verdwijnen, besluit hij ze persoonlijk te gaan bevrijden. Samen met zijn kleine zusje Megan en vriend van hun vader Alan vertrekt hij naar de Duistere Zone waar zijn ouders gevangen zitten. Dit gaat letterlijk niet zonder slag of stoot. Conners laat zien dat hij dapper is en alles zal doen om zijn familie bij elkaar te houden. Samen met het Ministerie van Verzet vecht hij zich tegen het WPC. Zal het hen lukken om het Worldwide Prostration Collectief te verslaan?
Ziek van angst is Sarah Mortons eerste boek waarin zij niet zelf de hoofdrol vertolkt. In eerdere werken gaat het voornamelijk over haar eigen verleden en leven, terwijl ze in Ziek van angst het verhaal juist verder weg zoekt. Het spannende verhaal van Conner speelt zich af in de toekomst, maar er worden veel lijntjes getrokken naar de Tweede Wereldoorlog. Een voorbeeld hiervan is het systeem waarmee het WPC te werk gaat. Ze maken mensen bang zodat deze zich bij hen aansluiten. Red jezelf door een ander te verraden. Niemand is te vertrouwen, iedereen om je heen kan een verrader zijn.
Met Zwarte Wolken die het effect hebben van de Dementors uit de Harry Potterserie, en het ondergrondse verzet en de leefomgeving uit het derde deel van de Hunger Gamesserie weet Morton een duistere toekomst te schetsen waarvan je hoopt dat deze nooit uit zal komen.
Opvallend is dat bijna alle gebruikte namen in Ziek van angst Engelse namen zijn. Conner, Megan, Alan, James, Whispers. Is Morton al klaar voor de vertaling? Of is dit haar beeld van de toekomst? Hebben we over 150 jaar allemaal internationale namen?
Daarnaast zie je meer terug van het toekomstperspectief dat Morton voor ogen heeft. Zo heeft iedereen een multicommunicatiemiddel, de multicom, en zijn airtops de nieuwe computers. Er zijn geavanceerde beveiligingsystemen en adrenaline om in potjes te stoppen.
Het is jammer dat de kinderen in Mortons verhaal soms te volwassen overkomen. De vijfjarige Megan praat in perfecte volzinnen en heeft geen moeite met woorden als ‘schuilplaats’ en het gebruik van de overtreffende trap: ‘meesten’ en ‘moedigst’. Maar later snapt ze simpelere dingen juist weer niet, zo weet ze niet wat ‘geschikt’ is. De logica hierin is ver te zoeken. Ook heeft Conner wel erg veel verantwoordelijkheid voor een jongen van pas twaalf. Het was geloofwaardiger als beiden twee of drie jaar ouder waren geweest.
Een ander puntje van kritiek is dat er in de eerste hoofdstukken erg veel informatie tegelijk naar je hoofd geslingerd wordt. Een situatieschets in een proloog was waarschijnlijk geen overbodige luxe geweest. Het verhaal had dan al in het begin vlotter gelopen, nu moet je echt even doorbijten om verder te komen. Later in het boek wordt dit beter.
Ondanks dat het soms leek alsof ik een manuscript aan het lezen was waar de stijl- en schrijffouten nog uit gehaald moesten worden, was het verhaal zelf wel spannend. Na wat perfectionering kan een herdruk van Ziek van angst zeker erg goed worden.
Felice Beekhuis
Bron: Boekenbijlage.nl/
Comments are closed.