Voor een Paspoort of ID-kaart moet de burger verplicht vingerafdrukken afgeven en deze komen ook in een gemeentelijke database terecht. Nederland gaat hierin veel verder dan omringende landen, ondanks een negatief advies van het College Bescherming Persoonsgegevens
Hetgeen bij mij weerstand opwekt.
Niet omdat ik iets ’te verbergen’ zou hebben. Privacy beschermt mensen (ook die niets verkeerds hebben gedaan) tegen misbruik door machthebbers. Het is een basisbehoefte, die steeds meer in het gedrang komt. Hoe ver wil men hierin gaan? Wanneer iemand zich steeds bekeken voelt, omdat alle gangen worden gevolgd, durft hij niet meer zichzelf te zijn. Altijd dreigt er kritiek, maatregelen of oordelen, ook als de burger niets onwettigs doet. Ze zitten gevangen onder een alziend oog, alsof het kleine kinderen zijn. Ongewenst dringt de Overheid binnen in het (onschuldige) privé-leven van mensen.
Gegevens op papier of digitaal lijken zwaarder te gaan wegen dan de persoon. Er ontstaan virtuele identiteiten, wat afstand schept tussen mensen. Gegevens worden als absolute, objectieve waarheden beschouwt en daar gaat men elkaar ook op beoordelen. (Zoals het functioneren van een schoolkind ook in dossiers terechtkomt.)
Kinderen vanaf veertien jaar gaan zich onnatuurlijk gedragen en zich indekken, omdat ze zich voortdurend ervan bewust zijn gevolgd te kunnen worden, want zij zijn verplicht om met van afstand uitleesbare gegevens op straat te lopen.
Welke invloed heeft dit op de geestelijke gezondheid?
Mensen die uit gewetensbezwaren of veiligheidsoverwegingen(!) geen vingerafdrukken willen afgeven, kunnen ook geen geldig paspoort meer krijgen.
Vingerafdrukken zijn zogeheten biometrische gegevens, waaruit persoonlijke en vertrouwelijke informatie kan worden afgeleid. Voorheen werden alleen vingerafdrukken afgenomen van verdachten. Nu worden de vingerafdrukken van alle Nederlanders in databanken opgeslagen. De basis van vertrouwen verdwijnt door ieder persoon bij voorbaat als verdacht te beschouwen en mensen gaan elkaar controleren. Dat wekt bij mij de indruk dat de Overheid de burgers bij voorbaat wantrouwt.
Geef ik geen vingerafdrukken af, kan ik ook niet voldoen aan de identiteitseisen, terwijl een ID-kaart in allerlei situaties gevraagd wordt, zoals officiële overeenkomsten, werk, inkomen en medische verzorging.
Ook loop ik risico op boetes of een arrestatie bij het niet kunnen tonen van een geldig ID-bewijs.
Er is ook geen andere mogelijkheid geboden om aan een gelding identiteitsbewijs te komen.
Een van de officiële doeleinden, was betrouwbaardere identiteit, opdat iemand zich moeilijker voor een ander uit kan geven.
Het risico op identiteitsfraude neemt in de praktijk juist toe, wat haaks staat op de veiligheidsdoeleinden en kan mensen juist in gevaar brengen. De gegevens kunnen uitlekken, zijn te kraken en te verwisselen, omdat de database niet voldoende beveiligd kan worden. Iemand kan zich uitgeven voor een ander. Om zaken te doen, voor chantagedoeleinden of om de ander criminele daden in de schoenen te schuiven. Garanties zijn niet te geven.
Ook komt het voor dat het systeem betrokkenen niet herkent, omdat de uitleesapparatuur is gebaseerd op kansberekening en geen 100% zekerheid biedt. Foute ‘matches’ bedragen een paar procent van het totaal aan zoekresultaten.
Het nut en de veiligheid zijn niet aangetoond en wie garandeert mij dat ik niet in de problemen kom, omdat het behalve voor identiteitsdoeleinden ook gebruikt kan worden voor opsporing?
Met zes jaar kreeg ik de diagnose autisme en zo heb ik eerder ervaren hoe ‘persoonsgegevens’ gebruikt kunnen worden om vrijheden te ontnemen (hoe goedbedoeld ook), ook als de persoon niets strafbaars heeft gedaan. Bijvoorbeeld weinig mogelijkheden voor onderwijs, omdat scholen het niet aandurfden, een kind met autisme aan te nemen. De enige optie was een cluster 4 school.
Dit ligt eigenlijk buiten beschouwing van het onderwerp, maar toont weer aan dat ‘als je niets te verbergen hebt, je ook niets te vrezen hebt’, geen stand houdt.
het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft in eerdere zaken al helder stelling genomen tegen het grootschalig opslaan van biometrische gegevens als DNA en vingerafdrukken door overheden het oordeelt dat dit strijdig is met artikel 8 van het Verdrag van de Rechten van de Mens.
Onze overheid stopt veel energie (tijd, aandacht en geld) in het bestrijden van problemen. Terreur-, fraude- en criminaliteit, wat negativiteit aantrekt. En iedere burger is een potentiële crimineel. Het vertrouwen in de maatschappij gaat verloren, omdat het basale respect ontbreekt: dat iemand onschuldig is tot het tegendeel is bewezen.
Met controle wint de Overheid wel wat veiligheid, maar verliest er veel meer mee: mensen zijn gevoelig voor verwachtingen en gedragen zich vaak ernaar.
Als we nu eens uitgaan van wat we willen, in plaats van wat niet willen en daar onze aandacht en energie in steken. Voorbijgangers vriendelijk begroeten in plaats van met wantrouwen bekijken. Wanneer we er met z’n allen het beste van maken, in plaats van alles in regels en protocollen moeten vastleggen.
Sarah Morton.
Bronnen: privacybarometer.nl
louisevspaspoortwet.nl
Comments are closed.