Hoorzitting over ADHD

Geachte mevrouw Allende,

Ik heb gisteren telefonisch met u gesproken over mijn aanwezigheid. Ik vind het een enorm goed initiatief en wil graag helpen om het tot een succes te brengen maar ik weet niet zeker of mijn aanwezigheid wel zinvol is omdat ik geen professionele of directe betrokkenheid heb met het onderwerp.

Wel heb ik veel aandacht aan het onderwerp besteed via mijn weblog www.zielenknijper.nl, bijvoorbeeld ook over de hoorzitting over ADHD op 21 april j.l.: http://www.zielenknijper.nl/hoorzitting-adhd-in-tweede-kamer-loopt-uit-op-carnaval.html

Mijn mening is kort: zolang psychiaters geen objectief bewijs kunnen leveren voor het bestaan van een hersenziekte (bij kinderen individueel) hebben zij niets te zoeken in de hersenen van de kinderen met medicijnen en mogen zij de kinderen niet vertellen dat ze een ongeneeslijke ziekte hebben.

Verbeterpunten die ik zo kan bedenken zijn:

  1. vereisen dat bij kinderen individueel objectief bewijs geleverd wordt voor het bestaan van een hersenziekte voordat kinderen er medicijnen tegen mogen worden voorgeschreven of mogen worden verteld dat ze een ongeneeslijke ziekte hebben
  2. middels bovenstaande eis – indien blijkt dat het bewijs niet geleverd kan worden – de problemen bij kinderen in de uitwerking van regelgeving niet langer als eenduidige ziekte beschouwen en daarmee de weg vrijbanen voor het indien nodig via de verzekering vergoeden van oplossingen die buiten de psychiatrie liggen, zoals hulp bij opvoeding, een dieet of medische behandeling voor aantoonbare onderliggende problemen.
    • De psychiatrie heeft nu de volmacht om te bepalen wat er met de kinderen die de diagnose ADHD krijgen gebeurt vanwege de gangbare opvatting dat ADHD een eenduidige psychiatrische ziekte is en de verzekering om die reden de behandelprotocollen door de psychiatrische beroepsgroep laat bepalen. Ook de ontwikkeling van alternatieve behandelmethoden of onderzoek naar oorzaken voor het gedrag van het kind kunnen daarom geen maatschappelijke financiering vinden.
  3. ouders een hand toereiken om hun kinderen op dit moment veilig te kunnen stellen voor de in dubio verkerende behandel- en diagnosepraktijk van ADHD, zodat zij bijvoorbeeld niet bang hoeven te zijn dat de school maatregelen kan nemen indien zij niet meewerken aan psychiatrisch onderzoek en – vwb de problemen van het kind – hun eigen weg mogen kiezen en bevaren.

Ik wil nogmaals benadrukken dat ik het bijzonder goed vind wat jullie doen en hoop dat het zal leiden tot concrete resultaten waarmee kinderen een veilig opgroeiklimaat en de beste toekomst zullen hebben.

Met vriendelijke groet,
Arjan Dokelaar

 

This entry was posted in Actueel, ADHD, Andersdenkenden, Behandeling, Heersende normen, Kinderen, Maatschappij, Onderzoek, Open brief, Ziektebeelden and tagged , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.