Zonne-orgaan

Als tegenhanger voor het venusproject, bedachten Iwanjka (een vriend en collega) en ik het penis-project. Een holistische benadering. Het geheel. Zowel het vrouwelijks als het mannelijke belichten.

Een initiatief om de zachte, speelse en creatieve kant van het mannelijke geslachtsorgaan te laten zien. Diens ‘bloem’ in het licht te zetten.
Zo past het in een wereld waar het draait om liefde, respect, sensitiviteit en vrijheid. De focus ligt niet op seks.
Chocoladepiemels, pluche piemels, beeldjes, waarom zien we dit zo weinig in het dagelijks leven?
Voor mij heeft het iets vrolijks en speels. Het is een fier orgaan.

Het woord fallus is afgeleid van Phallos, wat ‘licht’ betekent. Licht in de duisternis van het onbewuste. Het staat voor het mannelijke principe, voor vruchtbaarheid en creativiteit. In essentie betekent het fallus-symbool het eren van de scheppende kracht van de man. Een fallus verbinden met platte seks getuigt van onbewustheid.

Een veel culturen was de fallus een heilig symbool en werd letterlijk vereerd als een god, nog voor de meest bekende godsdiensten hun intrede deden. Er zijn tempels waar je een heus standbeeld aan kunt treffen. Vaak is er een uitgebreide collectie penissen.
Hoewel er in Japan veel seksuele taboes zijn, hebben ze tempels waar mensen komen bidden voor een levensgrote heilige penis. Ook hopen ze verlost te worden van hun (seksuele) kwalen en dat de goden hen een baby schenken.
Ouders komen er met hun kinderen om de goden te bedanken.
Daarnaast is er een jaarlijks vruchtbaarheidsfeest, waarbij mensen een optocht doen met een enorme roze fallus.
De penis kan iets moois zijn, wat bij het dagelijks leven hoort.

Wat je onderdrukt, komt er op een destructieve manier uit. Juist in de landen waar seksualiteit een schande is en vrouwen zo bedekt mogelijk rondlopen, is het seksuele misbruik het ergst.
‘Als je het niet ziet, is het er niet’, lijkt de redenering.
Wat dacht je van het misbruik binnen katholieke kerken? Juist binnen een gemeenschap waar het lichaam zelf taboe is en niet gezien mag worden.

In ons ‘vrije’ westen is de piemel verworden tot een honkbalknuppel. Het is leeg, uiterlijk vertoon. Porno, robotachtige seks, het tegenovergestelde van liefde of erotiek. We linken het aan onderdrukking, macht (kerktorens, bommen en kogels), en verkrachting. We brengen het zeker niet meer in verband met licht, kracht en schepping.
In het beste geval associëren we de penis met genot en ondeugendheid.

Onlangs was er iemand die een fraaie houten piemel in zijn tuin plaatste met een bordje dat naar een agent verwijst. Volgens de beeldend kunstenaar, Peter de Koning, was de wijkagent te ver gegaan bij het fouilleren van zijn dochter.
“Toen heeft die agent, gewoon half hangend uit de auto, mijn dochter van 18 zo’n beetje betast, omdat ze een jointje bij zich had. Hij zocht zogenaamd naar meer drugs.”
De politie heeft hem daarin inmiddels ook gelijk gegeven.
De wijkagent, met wie de man in een conflict verwikkeld was geraakt, vatte het gevaarte op als een belediging en daagde de man voor de rechter.
“Toen ik van dat stuk hout een piemel maakte, nou toen stonden er in no time een paar politiebusjes voor de deur. En daar ging mijn piemel. En ik kon ook mee!”
De officier van justitie vatte het standbeeld ook op als krenkend in plaats van kunstzinnig en eiste een boete van 800 euro.
De Koning ontkende dat het ding als een belediging was bedoeld. Volgens hem stond het kunstwerk voor rechtvaardigheid en vrijheid van meningsuiting en moet de politie tegen een grapje kunnen.
Zoveel juridische strijd om een houten piemel in iemands eigen tuin. Het is wat. Maakt iemand een standbeeld van je, ben je beledigd 😉
Uiteindelijk kon de kunstenaar zijn houten piemel weer omarmen en is hij vrijgesproken voor belediging.

Even geleden waren er tijdens een expositie in ‘De tuin der lusten’ kunstpenissen gestolen. Ze kregen veel aandacht en niet altijd positief. Volgens sommigen zouden ze aanstootgevend en schokkend zijn. Zo wilde de buurvrouw van het museum, eigenaresse van een kinderatelier, dat ze binnenkort tijdelijk verwijderd worden, omdat ze dan in de tuin een kinderfeestje hield.
De piemels leken paddenstoelen in het gras. Naar mijn idee zullen die kinderen hebben gegiebeld, met glanzende, ondeugende ogen. Hun geest is nog onschuldig en puur, zij zien niet overal iets smerigs in. Het krampachtig verbergen van alles wat mogelijk op seks wijst, lijkt me veel schadelijker. Kinderen leren dat het ongewenst is, ‘vies’, ‘gevaarlijk.’
De kunstenaar wilde bovendien pedofilie en misbruik aan de kaak stellen en protesteerde op kunstzinnige wijze.
De schokkende documentatie heeft hij ervan af gehaald.
De gekleurde piemels waren leuk en onschuldig. Bijna iedereen reageerde er positief op. Het bracht leven in de brouwerij.
Dit incident lijkt een diepere laag van de psyche te onthullen; we zijn bang voor de ‘naakte waarheid’. De fallus ontbreekt, we missen daadkracht, waarachtigheid en durf.

Er is een schilder, Hans Kanters, die onder andere stillevens maakt met piemels erin verstopt, als paaseieren. Het zijn mooie, surrealistische, gedetailleerde landschappen. Een bonte mix van de meest uiteenlopende situaties. Paard-en-wagens, water, benen, gezichten, dubieuze lichamen. Vreemde gebouwen, bergen, dieren. Piemels maken er deel van uit, zonder het hoofdthema te zijn.
Zo zou het kunnen zijn. De penis maakt deel uit van de omgeving, op een terloopse manier.

Een Fallus staat voor kracht, vruchtbaarheid, creativiteit en ergens voor staan.
Hedendaags missen we authenticiteit, daadkracht en waarachtigheid. We modderen wat aan. De meeste mensen doen hun best, lopen keurig binnen de lijntjes, maar durven niet op te staan.
Vooral de vrouwelijke kant komt naar boven: zoeken naar overeenstemming, een middenweg en harmonie. Dat kunnen mooie eigenschappen zijn, maar een samenleving heeft ook manmoedigheid nodig. Keuzes durven maken en voor je waarheid op durven staan. Dat zien we de laatste tijd weinig.
Artsen laten zich omkopen door de farmaceutische industrie, in plaats van zich te verdiepen in gezondheid. De ‘oplossingen’ zijn veelal symptoombestrijding. Veel artsen weten weinig van gezonde voeding. Vaak roken ze zelf en bewegen ze te weinig. Een ziekte zou op zichzelf staan. De westerse geneeskunde ziet geen verbanden. Dat en waarom lichaam en geest uit balans zijn.
Vaak is het niet eens uit kwade wil, maar de weg van de minste weerstand. Moedige artsen die vragen durven te stellen over de gang van zaken in de ‘geneeskunde’, kunnen een rechtszaak aan hun broek krijgen.

Veel mensen vinden mijn columns te stellig. Ik zeg ronduit wat ik bedoel en neem eventuele beledigende of verontwaardigde reacties voor lief. Ik kan mijn betoog wel kapot nuanceren, maar dan komt het ten eerste helemaal niet meer over en ik ben niet meer trouw aan mijn eigen waarheid. Mensen soebatten over de juiste toon, of het niet te fel is en hoeven zo het werkelijke probleem niet onder ogen te zien. Halfslachtigheid en compromis lijken het te winnen van authenticiteit en daadkracht.
Mensen mogen het uiteraard oneens zijn. Wanneer we een verschillende visie mogen hebben, hoef je ook niet meer te discussiëren over ‘vrijheid van meningsuiting’. Leven en laten leven.
Een tijd geleden heb ik Wat je niet verteld is… gestuurd naar de auteur van Het fluisterkind. Zij toont aan hoe kinderen op de omgeving reageren, spiegels zijn voor de mensen en de maatschappij. Ook haar ervaring als moeder stond in verhaalvorm beschreven. Hoe haar zoontje haar bewust maakte van haar eigen gesteldheid, waarna ze met vallen en opstaan leerde om aandachtig, liefdevol en speels te zijn. Ook haar kind bloeide op en werd een gelukkige en gezonde kleuter.
Zij vroeg om een recensie-exemplaar en zou een stukje erover schrijven. Na een paar maanden vroeg ik hoe het er voor stond.
Meermaals had ze door mijn boek gebladerd en ze ‘voelde zich niet uitgenodigd om verder te lezen.’
Hoewel de inhoud haar boeide, sprak de schrijfstijl en de lay-out haar niet aan.
Niets ten nadele van haar werk en wie ze is. Vele kinderen en ouders heeft ze een ander leven geschonken. De signalen van de kinderen vertaalde ze naar het gezinsleven. De uitingen en problemen van kinderen hebben een betekenis en kunnen inzichten en kansen bieden. Haar werk sprak me aan.
Toch legt haar uitleg, wat betreft de afwijzing, bloot wat er speelt in de maatschappij. De vorm weegt zwaarder dan de boodschap. Mensen kunnen op een ‘lullige’ manier reageren. Het gaat over manieren, de juiste toon, nuance. We gaan voorbij aan waar het werkelijk om draait.
Zou ook hier de fallusenergie ontbreken?

Theo van Gogh, symbool voor eigenzinnig, klokkenluider en voorvechter van het vrije woord, is onder vuur genomen en daarna doodgestoken. De ‘reden’ leek zijn medewerking aan de film ‘Submission’. Het gaat over de onderdrukking van moslimvrouwen.
Ayaan Hirshi Ali, die het in haar eentje leek op te nemen tegen de vrouwenonderdrukking in de islam, moest onderduiken. Ook hier soebatten politici over regels volgen en de juiste toon, in plaats van haar moed en kracht te erkennen.
Vrouwenhaat, homohaat, minachting voor ‘zwakkeren’. Straatterreur, zelfs tegen kinderen krijgt volop de kans en de ruimte. Mensen die in hun eigen huis bedreigd worden, krijgen geen gehoor en meestal zit er niets anders op dan verhuizen.

Wat nu? Alles wat aan een fallus doet denken, weghalen? Zijn we in een modern Victoriaans tijdperk terecht komen? Of kunnen we er iets van leren?
Mogelijk is hier onze kans om de fallus te bevrijden, het licht te zien en de oorspronkelijke betekenis te her-kennen.
Hoe bevrijden we ons innerlijke wereld?
Maak alles bespreekbaar. Kom uit voor je waarheid, durf op te staan!
Het gaat niet om strijd voeren, maar transparant maken wat er speelt. Zowel het mooie als het lelijke mag onder de aandacht komen. Leven vanuit je eigen (scheppings)kracht, creativiteit en waarheid. Je eigen koers varen, in plaats van je aan te sluiten bij de massa.
Wees licht.

Bronnen:
tonvanderkroon.nl – Waar is de Fallus?
hanskanters.com
You Tube – Protest tegen Franeker kunstpiemels
AD.nl – Houten piemel in tuin beledigend voor agent
MetropolisTV – Een heilige Japanse piemel.