- Zeg je wel eens: “Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig iets mankeert?”
- Heb je wel eens het gevoel dat niet onze kinderen gek geworden zijn, maar dat de samenleving minder begripvol lijkt?
- Zet je wel eens vraagtekens bij al die medicijnslikkende kinderen?
Herken je dit en zoek je “een ander geluid”, kom dan op 15 november naar UMAI – centrum voor Bewust Zijn – zaal 1
Datum : Donderdag 15 november 2012
Tijd : 19:30-21:30 uur (zaal open vanaf 19:00 uur)
Locatie : UMAI Centrum voor Bewust Zijn
Adres : Prinses Marijkestraat 20 in Alphen aan den Rijn
Entree : € 10,- (studenten krijgen 50% korting)
Reserveren vooraf is wenselijk i.v.m. de zaalbezetting, en kan door het sturen van een e-mail naar: lezing@teeuwis.nl of via deze website: Inschrijven
Sprekers:
GIO VOGELAAR– Werkte als gymnastiekdocent, recreatiesportbegeleider, pedagogisch medewerker op een leefgroep en als schoolmaatschappelijk werker op een internaatschool. In 2008 besloot hij dat hij niet meer kon werken op de manier die van hem verwacht werd. Nu werkt hij als zelfstandig gezinscoach, ouder- of jongerenbegeleider, geeft trainingen in bewustwording en workshops percussie. www.jeugdzorgvuldig.nl
SARAH MORTON– Sarah Morton vertelt hoe ze als zesjarige is gediagnosticeerd met autisme. Haar jeugd is grotendeels bepaald door de mening van deskundigen. Op het speciale onderwijs kreeg ze een 24-uurszorgindicatie. Met steun en hulp van mensen die wel in haar geloofden, kon zij een zinvol en zelfstandig leven opbouwen. Zij woont nu op zichzelf en heeft inmiddels vijf boeken op haar naam staan en een website opgericht waarmee ze opkomt voor mensen die klem zitten, met name kinderen: www.dus-sarah-morton.info en www.afwijkend-en-toch-zo-gewoon.nl Haar boeken neemt ze mee naar de lezing.
PEGGY SCHUT – Studeert pedagogiek en heeft ook filosofie gestudeerd. Zij heeft de diagnose ADHD en begint de laatste tijd steeds meer te genieten van de positieve kanten die daarbij horen. Omdat ze veel mensen in haar omgeving kent met de diagnoses ADHD, Autisme, Dyslexie en Hoogbegaafdheid is ze zich hier steeds meer in gaan verdiepen. Ze vond het altijd al vreemd dat deze labels worden gezien als stoornissen of problemen, want zij vindt mensen met deze labels juist erg creatief en talentvol. In 2010 heeft ze samen met Gio Vogelaar het “Positief Label Festival” geïnitieerd en het samen met Lex Hupe in Nijmegen georganiseerd. Doel was om een positieve kijk op labels te creëren. Haar lezing gaat ook over de positieve kanten van deze labels en wat daarover is onderzocht. Ook gaat ze in op hoe we onze benaderingswijze en ons onderwijs eventueel kunnen verbeteren naar mensen met deze labels toe. creatievechaoot.wordpress.com
Laten we het zo zeggen. Ik ben autist en het leven gaat niet zo als het gaan moet, je moet andere kunnen begrijpen, maar die kunnen mij niet begrijpen al de trainen enz. ten spijt je heb er niets aan om je het niet begrijpt. Je word met je nek aangekeken en ja er zijn veel mensen met contact stoornissen, die ook wel terug te voeren zijn naar het niet meer sociaal functioneren van de maatschappij het is de recht van de sterkste en als je chronische ziek bent zo als ik heb je daar al een voltime job aan. Iedere dag is er een maar ja, Ik merk net zo als we allemaal zien dat er in de samenleving zoveel speelt dat de gene die niet mee kunnen komen. Mooiste dingen worden belooft alleen het feit is dat je niet mee kunt komen. Iedereen kan aan het werk is devies maar in de uitkeringen van de gemeente zitten vol met mensen die niet in staat zijn te werken en niet in aanmerking komen voor de Wajong terwijl ze daar wel thuis horen. Ja al de Wajonger die aan het werk worden geholpen met subsidie zitten binnen drie jaar in de bijstand omdat de bazen na het verloop van de subsidie het risico te groot achten. Maar ja wij zijn wel de mensen die altijd ziek zijn en zich niet voor een verkoudheid ziek melden. Beter gemotiveerd maar daar is niet waar bazen naar kijken. Hoe kan ik zo goedkoop mogelijk produceren en de volgende met een rugzakje komt wel weer. Ja maar het is wel zo stop de begeleiding en de subsidie ben je recht wel op je wajang kwijt. Als je nu eens niet tegen stress kunt hoe kan je het aan om in een uitkering te zitten. Vroeger toen ik nog bij de FNV jonger zat, heb ik WSW’s die hun werkdruk niet aankonden zich van het leven hebben benomen. Maar daar word in alle talen verzwegen. Net zo als het pest gedrag, pest protocollen die niet worden uitgevoerd. Het is als je niet zelf op je eigen benen kunt staan steeds moeilijker om je in deze maatschappij staande kunt houden. Zo iemand ben ik.
We willen u graag uitnodigen voor de volgende thema avond over een onderwerp dat regelmatig door u genoemd wordt als een onderwerp waarover men meer informatie wil hebben en waarover men met elkaar wil discussiëren: volwassen autisten, hoe ziet hun leven eruit. Ik heb de ervaringsdeskundige Sarah Morton bereid gevonden een lezing te houden: “Positieve Nood Sarah_Morton vertelt hoe ze als zesjarige is gediagnosticeerd met autisme. Haar jeugd is grotendeels bepaald door de mening van deskundigen. Zij heeft inmiddels vier boeken op haar naam staan en een website opgericht waarmee ze opkomt voor mensen die klem zitten, met name kinderen. Meer info: Afwijkend-en-toch-zo-gewoon.nl en http://www.dus-sarah-morton.info Het belooft een hele interessante avond te worden.
Ik wil ook zeker komen!
Ik ben zelf een moeder die onlangs met ADHD is gediagnosticeerd, dankzij de diagnoses van mijn eigen kids (jongste ADHD, oudste mogelijk MCDD denken wij, maar vooralsnog ADHD & trekjes van PDD-NOS-maar-net-niet-helemaal) en hoger IQ beiden kids, en ik denk ikzelf ook wel.
Studeer pedagogiek en inmiddels ben ik zover dat ik ondanks dat bepaalde dingen me heel veel moeite kosten, ik zeker een gave hebt!
(doe het me maar eens na, ik werk 65 uur in de week, heb een gezin, 2 bijzondere kinderen, zit in mijn afstudeerjaar van het HBO en doe mijn post-HBO er direct al bij 🙂
Beoordeling Lezing “ADHD, Autisme, Dyslexie … probleem of gave?”.
Je moet ingelogd zijn om een beoordeling te plaatsen.
Hoi Mars,
bedankt voor het delen van je ervaringen!
En je hebt een punt. Voor gevoelige en meer bewuste mensen is het moeilijk om mee te komen in deze gejaagde maatschappij. Maar dan ben je nog niet ziek! Waarom kunnen we niet gewoon onszelf zijn? Iedereen heeft z’n eigen kwaliteiten. Werk dat bij iemand past en wat hij in zijn eigen tempo kan doen, zal een hoop stress schelen en iets moois opleveren.
Het is de maatschappij die mensen ziek maakt.
De aangepaste mens krijgt een burn-out en heeft vaak geen idee waardoor dat komt. 10% van de werknemers voelt zich opgebrand. Eigenlijk zou niemand werk hoeven doen wat niet bij hem past. We leven in een wegwerpmaatschappij, er word meer geproduceerd dan we nodig hebben. Dus waarom zou iedereen productief moeten zijn?
Ik geloof erin om meer de natuur te volgen. In het hier en nu leven, nemen wat je nodig hebt. Hoewel een dier zijn leven geen dag zeker is, is die geestelijk veel meer in balans dan de meeste mensen. Zijn blik is helder en alert. Het leven is dan eenvoudig.
Gezondheid en welzijn, daar zou de maatschappij op moeten draaien, in plaats van economische groei. Ik geloof in een basisinkomen.
Begrip moet inderdaad van beide kanten komen.
Veel sterkte.
Groeten,
Sarah