Sjamaan Miranda beschrijft mijn sessie.

De jongedame heeft stralende ogen.
Hoe anders was haar verschijning bij de eerste keer.
Ze keek alleen maar weg. Oogcontact vermeed ze en een licht zenuwachtig trekje had ze rond haar mond.

Na de eerste keer was ze zich al gaan uitspreken om kinderen die hetzelfde meemaken een stem te kunnen geven.
Toch ging het haar niet snel genoeg.
Ze had immers geproefd van het werkelijke leven.

Ik kijk naar haar kern en zie dat ze die groot genoeg heeft, maar dat ze die soms zelfs kleiner maakt. Net alsof ze zich weer in zichzelf terugtrekt.
Wel zo veilig.

Ik ga naar haar 6e chakra en zie, dat ze duwt door haar wand heen. Dat is een goed teken want dat betekent dat ze al goed is doorgeresoneerd en dat ze echt uit haar 6e chakra wilt komen en vooral bij zichzelf.

De geesten tonen me een kerker waar ze als het ware in de oude vroegere tijd in zat.
Tegen stigma’s in opstand gekomen alsof ze een heks was en verbannen naar de donkerte van een kerker.
Haar hele leven heeft ze zowat gevochten tegen de label die ze opgeplakt heeft gekregen.
Wilde ze haar stem laten horen om anderen hierin te kunnen behoeden.
Alleen… waar stopt het om eens echt tot jezelf te komen…

We gaan verder en ik voel haar baarmoeder. Dat staat voor mij voor zelfwaardering.
Liefde voor jezelf hebben.

Als ik haar de zolder ofwel de symbolische hersenkamer naar de 6e chakra laat betreden zie ik, dat ze angstig rondkijkt.
Toch loopt ze stug door. Ze wilt graag, heel graag eindelijk zichzelf vooral voelen en zijn.

Weer krijg ik de beelden van de kerker.
De angst, dat als ze nu echt in haar zelf zal zijn. Dat ze weer terug de kerker ingegooid zou worden.

Ze vertelt me enkele voorvallen, over reacties van bepaalde mensen tegen haar.
Ze dacht, dat ze ego nodig had om zich daartegen te verweren.
Juist niet.
Die personen die haar op dat moment onjuist hadden bejegend, hadden juist haar kracht gevoeld.
Dat was gelijktijdig ook haar trigger.
Ze wilde nooit meer zo behandeld worden, maar was nog niet zo ver om meteen goed terug te reageren.

Als ik verder ga, loopt ze naar de plaats van haar 6e chakra.
Alle invloeden van het verleden laat ze gaan.
Vooral als laatste moet ik de boosheid en frustratie weer uit haar lichaam en geest laten gaan.

Ze opent haar ogen en vertelt, dat ze zich lichter voelt.

Ze kan nu een stem geven aan anderen wat haar is overkomen, alleen niet vanuit strijd en innerlijke pijn, maar vanuit haar zelf… die ze werkelijk is…

Bron: www.sjamaanmiranda.nl/index.php/columns/192-olumn-19-maart-2013.html