Wanneer vieren wij echt eens Bevrijdingsdag?

Geachte lezer,

Ik vind het verschrikkelijk wat er in Nederland gebeurt.

Zelf kreeg ik met Bureau Jeugdzorg te maken met een baby van net 6 weken.

En nog 2 zonen van 10 en 7 jaar.

Ook ik werd half getraumatiseerd door de rapporten en de onwaarheden die er stonden vermeld.

Ik schreef veel om ze van het tegendeel te overtuigen, maar dat werd afgedaan alsof mijn handschrift er op zou duiden dat dit een psychische oorzaak zou hebben.

Het was vast niet netjes genoeg, maar gezien de strijd om mijn kinderen te behouden en mijn reuma, waar zij niks van hadden vernomen of de tijd niet namen echt onderzoek te doen en ook vertrouwen te bieden, zodat ik dat kon vertellen, vond ik dat de essentie wat ik schreef van belang was en niet hoe het er uit zag.

Dit en nog veel meer deed me duizelen over hun werkwijze, het corrupte, het machtsvertoon, eerst beloven het niet naar de Raad te doen en het vervolgens toch verder naar de Raad te doen. Kortom vele, vele stressmomenten moest ik doorstaan.

Nachten lag ik wakker; ik gilde mezelf vaak ‘s nachts uit mijn slaap, “Nee!” riep ik dan, ik keek dan gelijk of de baby nog in zijn wiegje lag te slapen.

De nachtmerrie`s zijn nu bijna over…..dankzij een lieve helpende, die me heeft geholpen uit de klauwen van het machtssysteem vandaan te komen.

Samen met de kinderen, veilig bij elkaar, zoals het hoort en goed voelt.

Hoe kwam ik met hen in aanraking? Ik wilde geen relatie met de vader van de jongst geborene, deze besloot instantie`s te beïnvloeden… instanties waren op zijn hand….

Ik werd te min bevonden, meneer een eigen zaak, ik maar een uitkering, zo staat duidelijk beschreven. Meneer heeft een vermogen.

Ik besloot Nederland voorgoed vaarwel te zeggen, nooit zal ik meer terug gaan, hooguit eens bij mijn ouders op bezoek, verder niet.

Ik had geluk.

Nu wist ik omdat ik al gauw door had hoe er dingen werden verdraaid, hoe men sprak als men bij me was tijdens 1 gesprek met Bureau Jeugdzorg, dat het slim zou zijn

mijn eigen bewijs erop na te houden.

Het gesprek vond plaats aan mijn huisadres en hun werkzaamheden wist ik voor eeuwig in kaart te brengen.

Dit gezien ze totaal niet aan waarheidsbevindingen doen, besloot ik zelf op onderzoek uit te gaan.

Het verbijsterende wist ik ook te vereeuwigen, het schrijven met daarnaast de gesprekken die ik voerde met desbetreffende

Zoals zij noemen: informanten, deed me een heel ander beeld geven dan hoe ze me beschreven.

Nu heb ik wel een rapportage van de Raad en Bureau Jeugdzorg met onwaarheden uitgevoerd binnen een tijdsbestek van 5 maanden.

In zo een korte tijd dachten ze me te kunnen bestempellen.

Erg veel moeite en last ondervond ik hiervan, het schiet me nog dagelijks te binnen, hun manier van werken.

Ik zou het graag in de media zien te krijgen, voor eens en altijd afgelopen met deze manier van Jeugdzorg in Nederland.

Graag zou ik mijn waarheidsbevinding over Bureau Jeugdzorg publiekelijk maken.

Als u hierin kunt helpen, of de wegen weet om dit in de openbaarheid te krijgen, laat u me dat dan alstublieft weten.

Ik ben bereidt mensen die hun kinderen tegen uithuisplaatsing willen beschermen, te helpen.

Onderdak te bieden zodat ze tot rust kunnen komen.

Gezien ze over je heen walsen en als je niet uitkijkt je je kinderen in rechtszaken waar jaren overheen gaan terug moet zien te krijgen, deze beschadigd zullen zijn.

Ik vind dat Jeugdzorg hier eens op aangesproken moet worden.

Mijn bevindingen zijn dat er familiedrama`s door Bureau Jeugdzorg kunnen ontstaan.

De rapporten gaan namelijk in een scheiding van de ene partij naar de andere… in mijn geval was het een gevecht om een kind… ik had geluk, veel geluk.

Toch schijnt Jeugdzorg Nederland dit niet door te hebben en dat verbaasd me; dat ons land bekend staat voor juist de opvang van vluchtelingen, maar wij zelf

de benen nemen, om juist onze kinderen tegen een machtssysteem te beschermen…vreemd toch?

We vieren Bevrijdingsdag… maar er moet een hoop veranderen, wil een organisatie die roekeloos over kinderen beslist, een spiegel voorgehouden worden,

Willen we de schade gaan zien wat hun manier van werken teweeg brengt, willen ze toegeven: misschien doen we het verkeerd, wellicht brengt onze manier van schrijven

mensen tot wanhoopsdaden, omdat het psychologisch niet in orde is wat we doen en hoe we over mensen heen walsen…..misschien dat er dan minder woedende jongeren

zullen zijn.

Voor we kunnen zeggen dat het onderdrukkingssysteem in Nederland is gestopt, omdat dat is wat ze doen, ze nemen niks aan, schrijven hun eigen mening, verdienen er veel geld aan en gaan voorbij aan wat kinderen het liefst willen, waar deze het gelukkigst van worden. In het belang van Jeugdzorg kan men beter zeggen dan in het belang van kinderen.

Dat mensen beschreven worden in rapporten op een manier die werkelijk ongehoord misleidend en totaal niet volgens de mensenrechten geschied.

Ik kan me voorstellen dat een moeder er helemaal paranoïde van raakt en op van de zenuwen wordt, dit heeft zijn weerslag op een gezin. AMK Jeugdzorg maakt alles dus i.p.v beter, velen malen erger, vaak komt men er met minder vitaliteit of moed en met en gebroken zelfbeeld dan daar voor weer uit.

Op You Tube gekeken, geschokt van de verhalen van vaak vooral moeders; waarvan ook met baby`s.

Nog aan de borst maar toch abrupt het huis uit gehaald. Daar zit je dan als moeder, compleet ontdaan en weerloos tegen een machtsinstelling.

Schrijnend en ongehoord.

Het trekt een band voor het leven uit elkaar, richt schade aan en ik vind dat het gestraft moet worden.

Vooral voor zo een baby….wat moet het wel niet voelen???

Geen borstvoeding meer…vreemde mensen….totaal gebrainwassed.

Of broers die van elkaar houden, maar een Jeugdzorg beslist even dat deze uit elkaar geplaatst moeten worden… Denk je eens in hoe zo een kindje zich moet voelen….

Maar als het dan agressie vertoond….dan gooien ze dat op …. wat ze het beste uitkomt.

Ook las ik verhalen over kinderen die uithuis zijn geplaatst waar dan tegen gezegd wordt: Het is beter je vader of moeder niet te spreken of te zien.

Of tegen ouders wordt er gezegd: Uw kind is van slag als hij of zij u heeft gezien….neemt u maar 1 keer in de 6 weken contact op.

Misschien is het kind van slag omdat het zijn moeder mist.

Het kind wordt in Nederland gestraft, terwijl een ouder die echt willens en wetens verkeerd doet, niet wordt opgepakt na echte bewijzen… zodat het kind nog kan blijven bij wie deze zelf graag wilt al is het naaste familie, maar Jeugdzorg denkt niet aan het kind of verder, maar aan hun banen.

Ze breken met hun zogenaamde profetie kinderharten. Het vieren van vrijheid in Nederland is dus niet op zijn plaats.

Vele kinderzielen zullen er schade van oplopen, er wordt hen niks gevraagd.

Ze walsen langs je heen, gaan totaal voorbij aan de belangen van een kind.

Als er dan wordt verteld dat een kind van slag is en dat het daarom maar beter is als een ouder geen contact opneemt.

Vind ik dat nog schrijnender.

Gevoelloos. Gelukkig kon ik de kinderen behoeden voor dit soort praktijken, maar wie kunnen dat niet en worden zo gekweld?

Laten we vooral gezien het 5 mei is geweest eens stil staan bij de slachtoffers die door het leed dat AMK heet worden getroffen.

De machtsstrijders zijn er namelijk nog steeds en dat moet stoppen in het welzijn van Nederland.

Vriendelijke groeten,

een moeder

This entry was posted in Actueel, Behandeling, jeugdzorg, Kinderen, Maatschappij, Onderzoek, Open brief, Ziektebeelden and tagged , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.