Veel mensen kennen de uitspraak: Het universum geeft je waar je voor open staat.
De wet van aantrekkingskracht.
Ook ik houd me bezig met zelf-ontwikkeling en spiritualiteit. Toch voel ik weerstand bij algemene wijsheden als: ‘Je kiest je eigen ouders uit’, ‘Alles is karma’, ‘Alles wat je meemaakt, is een reflectie van je innerlijk.’
Het leven weerspiegelt niet alleen mijn innerlijk, maar die van miljarden aardbewoners!
Waren die mensen erbij, toen ik mijn ouders uitzocht? Wat weten mensen eigenlijk van mijn leven, laat staan vorige levens?
Misschien kiezen zielen helemaal niet bewust hun leven of hun ouders, maar worden ze gestuurd, om bepaalde lessen te leren. Of misschien hebben die kinderen hun ouders wel veel te leren, in plaats van andersom.
Vanuit een ouder gezien zal het ‘Wat je geeft, krijg je terug’ wel opgaan. Kinderen zijn als spiegels. Hoe opvoeders over hen oordelen, zegt veel over henzelf. Als zij zelf helder, liefdevol en rustig in hun hart zijn, creëren zij ook zachtaardige en relaxte kinderen. Mensen die hun kinderen vervelend en lastig vinden, zijn dat zelf meestal ook! Toch spiegelen kinderen niet alleen hun ouders, maar ook de andere familieleden, de leerkrachten, hun vriendjes en wat ze op televisie zien.
Ook het gebod om vooral in liefde te blijven en me verbonden te voelen met ‘iedereen’, kan ik nog niet rijmen met al het geweld, misbruik en onderdrukking in de wereld.
Het lijkt niet alleen onmogelijk, maar ook wat dwaas en wereldvreemd om alleen maar liefde, eenheid, vertrouwen en innerlijke vrede te ervaren.
Het leven is geen roze wolk.
Angst, verdriet en woede voelt als een logische reactie op sommige toestanden.
Niettemin werkt mijn eigen energie, intentie en gevoel wel door in mijn directe omgeving. Dus heb ik zeker invloed op mijn leven en op het geheel. Liefde en waarheid is mijn intentie. Als ik ergens in geloof, vol zelfvertrouwen ben en er voor ga, is de kans veel groter dat het een succes wordt, dan als ik onzeker en besluiteloos ben. Dat straal ik uit.
Alles houdt verband met elkaar.
Als ik vriendelijk ben, krijg ik dat meestal terug.
Invloed is echter nog geen controle. Ook weet ik niet altijd wat de uitkomst is. 100% verantwoordelijk zijn voor mijn eigen leven en geluk, is ook niet reëel. 50% is al heel wat, want ik heb ook te maken met de wil van andere mensen. Mensen uit mijn directe omgeving (familie, vrienden, kennissen en omstanders) of onzichtbare mensen (de overheid en instanties). Soms pakt dat positief uit. Een paar jaar geleden, woonde ik begeleid, waar ik niet op mijn plaats was. Ik zat tussen geestelijk gehandicapten. Ik schreef me in bij het woonnet, maar er waren nog zo’n 200 wachtenden vóór me.
Toen heb ik een urgentieverklaring aangevraagd, omdat ik er niet meer tegenkon als een gehandicapte te worden gezien. In één keer is het toegekend, tegen de verwachting van mensen in.
Want je krijgt tegenwoordig niet zomaar een urgentieverklaring.
Ik was vastberaden en trof ook een aardige woonconsulente. Zij dacht met me mee en stond achter me.
Zelfstandig wonen is mogelijk de beste beslissing uit mijn leven. Ik kan me geestelijk verder ontwikkelen en mensen zien me eerder als volwaardig.
Er zijn gebeurtenissen waar ik part noch deel aan heb.
Wel kan ik kiezen hoe ik reageer op de omgeving. Het mooie laat ik zoveel mogelijk toe. Aan het lelijke probeer ik een positieve draai te geven.
Wat ik aandacht geef, groeit.
Als je onbeduidende gebeurtenissen bij elkaar optelt, kan een vlinder in de Verenigde Staten een orkaan in Florida veroorzaken.
Klappen kwamen meestal uit onverwachte hoek.
De jeugdervaringen hebben me uiteindelijk sterker gemaakt. Ik transformeer ze. Zo geef ik lezingen en schrijf boeken en artikelen om mezelf en ook vooral andere kinderen een stem te geven. Ik laat zien hoe het anders kan.
Hoop doet leven en heeft me verder gebracht in het leven.
Ook als volwassene ken ik diepe dalen. Het onder ogen zien werkt beter dan ervoor proberen te vluchten. Dan laat ik mijn gevoelens toe, zonder me erdoor te laten leiden (als dat lukt) en probeer te vertrouwen op betere tijden. Ook probeer ik betekenis te geven aan de pijn, hoe moeilijk dat ook is als ik er diep in zit.
Met liefdevolle aandacht, krijg ik zicht op patronen, overtuigingen en onverwerkte pijn. Vaak krijg ik ook zicht op een oplossing en komt er beweging in problemen die eerst vastzaten. Dat maakt het leven ook leuker en lichter.
Soms laat ik het verlies of de gebeurtenis ook even voor wat het is. Gewoon even niet mee bezig zijn. Ik richt me op andere zaken en vaak dient zich dan ineens een kans of oplossing aan.
Met een open geest ben ik ook ontvankelijker voor ideeën, invallen en kansen, dan wanneer ik steeds in beslag genomen ben.
Mensen die kansen zien in plaats van alleen beperkingen, bereiken eerder hun doelen.
Het leven is niet volmaakt, dat moet ik accepteren.
Voor mij is karma een natuurwet, oorzaak en gevolg. Het heeft niets te maken met ‘eigen schuld, dikke bult.’
Als gebeurtenissen uit vorige levens doorwerken in het nu, gaat het om thema’s, conflicten en oude pijn die nog niet opgelost is.
Wat je meemaakt in dit leven, hoeft niet te zeggen of je een ‘goed’ of ‘slecht’ mens was in een vorig leven.
Karma is geen straf.
Mensen die in geweld en misbruik zijn opgegroeid, hebben al genoeg te horen gekregen dat ze het er zelf naar gemaakt hebben, het een lesje is, dat zij slecht zijn.
Dat hoeven ‘verlichte’ zielen niet nog eens te herhalen, ook niet verpakt in een vorig leven.
Mensen die niemand iets misdaan hebben en pijn en ellende hebben doorstaan, verdienen liefde en respect. Een veilige plek om te herstellen. Een luisterend oor. Erkenning.
Mensen krijgen het verwijt, teveel in een slachtofferrol te zitten. Maar om uit die rol te komen, moeten zij eerst slachtoffer kunnen zijn. Emoties voelen en uiten is gezond. Het helpt bij de verwerking. Het is bevrijdend.
Spiritualiteit moet geen vlucht voor de harde werkelijkheid en voor pijn zijn.
Iets onder ogen zien helpt beter dan peptalk en getuigt ook van meer respect voor wat iemand heeft meegemaakt.
Om mijn trauma’s te helen en in mijn eigen energie te komen, ben ik al zes keer naar een Sjamaan (Miranda) geweest.
Al eerder heb ik over haar geschreven.
Niets van wat zij vertelde, kon ik weerleggen, waar andere mensen nog wel eens onzin verkondigen.
Alleen de erkenning van wat er gebeurd is, is al helend. Hoe de oordelen van volwassenen mij het zwijgen oplegden. Nergens kreeg ik meer gehoor. Later gingen mensen wel beter naar me luisteren, maar het bleef moeilijk om te zeggen wat ik op mijn hart heb.
Haar aandacht was liefdevol.
Zij liet me volstromen met een serene, lichte energie. Mijn lichaam ontspant zich. Na zo’n sessie voel ik me volmaakt helder en kalm.
Mijn energieveld is blijvend veranderd. Het voelt als een innerlijke douche.
Ook kan ik me openstellen voor liefde uit de kosmos.
Pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden kan ik onder ogen zien en daarna loslaten.
Ik durf meer op mijn intuïtie te vertrouwen, waardoor ik ook eerder kansen zie of juist gevaar eerder opmerk. Ik ben scherper en alerter geworden.
Jammer dat mijn omgeving niet mee resoneert, waardoor patronen uit mijn jeugd zich weer herhalen.
Miranda noemt het ’triggers’. Een gebeurtenis raakt oude pijn. Ze verzekerde me dat ik nooit helemaal terugval. Mijn karma zal ik toch echt zelf moeten doorbreken. Geen patronen uit het verleden meer toelaten. De verandering moet echter niet komen vanuit woede, frustratie en pijn, maar vertrouwen, liefde en waarheid. De negativiteit wil ik loslaten.
Innerlijke vrijheid is al jaren mijn drijfveer.
Onbezorgd plezier kunnen beleven, mezelf kunnen zijn, intuïtief mijn grenzen aan kunnen geven, helder van geest zijn en innerlijke vrede.
Werken vanuit Ongedwongen Ijver. Met plezier en zin, zonder druk of haast.
Het ene moment lukt dit beter dan het andere.
Op basis van gelijkwaardigheid wil ik met mensen omgaan. Als ik ergens ga logeren, draag ik graag wat bij, met afwassen, boodschappen doen, opruimen en een maaltijd bereiden. Dat voelt prettiger dan me laten bedienen. We delen de woning en vormen een mini-gemeenschap. We delen ook gesprekken, interesses, humor en levenservaring.
We hebben zeker de mogelijkheid om het gangbare systeem te ontstijgen en ons leven vorm te geven, maar daar hebben we wel elkaar voor nodig.
Geven en nemen. We hebben allemaal onze kwaliteiten en tekortkomingen. We hebben allemaal onze lessen te leren.
We hebben allemaal een rol in onze samenleving en kunnen elkaar helpen. Kennis, inzichten, ervaring en diensten uitwisselen. Onbevangen delen. Dat ‘werk’ draagt meteen bij aan de samenleving en het resultaat is meteen merkbaar.
Alleen doen wat juist voelt, houdt mijn levenspad helder.
Dat heeft niet zozeer te maken met waar mijn hoofd naar staat, maar eerder mijn hart volgen.
Dan bereik ik mijn bestemming.
www.soulvability.nl/de-paradox-van-positief-denken/
www.soulvability.nl/het-boek-luchtwortels-hilda-hildebrand/
Comments are closed.