Enkele maanden gelezen las ik het boek ‘Opvoeden in een gestoorde wereld‘.
In positieve zin een ongewoon boek over kinderen begeleiden naar volwassenheid.
De auteurs schetsen een beeld van de maatschappij en tonen aan welke invloed dit heeft op kinderen, volwassenen en dus op het gezinsleven.Ook wijzen ze de weg naar een gelukkig leven en naar liefde en innerlijke vrijheid.
De autoritaire opvoeding werkte op korte termijn. Kinderen waren volgzaam, wisten wie de baas was en wat er van hen verwacht werd. Op lange termijn leidde het tot persoonlijke problemen en daar blijft het niet bij.
Er lijkt een verband te zijn tussen de opvoeding en geweld, misbruik en onderdrukking.
De vrije opvoeding, een tegenbeweging leidde ook niet tot het geluk en de harmonie in gezinnen waar we zo naar verlangen. Het leek mooi: aandacht voor de gevoelens en wensen van het kind en het kind zelf laten ontdekken wat bij hen past en wat niet. In de praktijk leidde het vaak tot verwaarlozing. Of kinderen werden juist op een voetstuk geplaatst. Ze kregen verantwoordelijkheden waar ze niet aan toe waren.Kinderen die hun ouders commanderen, die drammen, stampvoeten en grote mond hebben, ruzie maken.
Wat staat ouders dan wel te doen? Afrekenen met excuses zoals dat ongeluk bij het leven zou horen. De verantwoordelijkheid nemen voor hun leven en geluk en liefde voortbrengen. Als de ouders zelf gelukkig en liefdevol zijn, zullen ze dan ook doorgeven. In essentie zijn we liefde, waarheid en levensenergie. Alles wat niet liefdevol of oprecht is, hoort niet bij ons. Negativiteit horen we onder ogen te zien en uit te bannen. Zo kunnen we uit onze patronen stappen en ons authentieke zelf zijn. De auteurs zien de losgeslagen ‘mind’ als de oorzaak van veel problemen.
Hun ideeën zijn radicaal. Emoties en gedachten zien ze als de oorzaak van veel leed en problemen. Zij of eigenlijk hun kinderen, hebben er een naam voor bedacht: Schuddebonkebeest.
Want het voelde alsof er iets zat te schudden en bonken in hun lichaam. Hun betoog is onderbouwd met voorbeelden uit hun eigen leven en uit die van andere gezinnen.
Meerdere situaties waarin een kind niet lekker in zijn vel zat, ruzie zocht of zich juist terugtrok. En hoe de ouder het hielp oplossen. Vaak door het kind bewust te maken van zijn gevoelens en hem uit die toestand te halen en weer in zijn eigen energie te zetten. Ook halen ze de visie van spirituele leraren aan als Eckart Tolle en Barry Long.
Ook over de tegennatuurlijke omgeving in het onderwijs en de gezondheidszorg wijden ze een stuk. Het is goed onderbouwd en invoelbaar. Hoe de aanpak van het ziekenhuis bij de geboorte, het zelfvertrouwen van de moeder kan ondermijnen. Ze krijgt de boodschap dat ze niet in staat is zelf een kind ter wereld de brengen. De geboorte wordt zo iets medisch, in plaats van een natuurlijk proces. En wat een baby ervaart als hij wordt gedwongen tot iets waar hij nog niet aan toe is. Het kind kan verwijderd raken van zijn eigen natuur.
Terwijl de moeder haar baby het leven geeft, en niet het ziekenhuis. Als een vrouw mag vertrouwen op haar eigen lichaam en natuur (en daarin gesteund wordt), zal de geboorte voor haar een andere ervaring zijn. Dit zal ook doorwerken in de band met haar kind. Een baby heeft de biologische verwachting om na de geboorte meteen opgevangen te worden door de beschermende armen van zijn moeder. Dat is de plaats die hem toekomt.
In het onderwijs worden kinderen overvoerd met informatie waar hun hersenen nog niet rijp voor zijn. Kleuters worden vaak al getest door middel van een Cito-toets.Hoe zou het anders kunnen? Aansluiten op het bewustzijn (de ontwikkelingsfase) van een kind.Het kind leren over het leven. Het begeleiden in wie het in essentie al is. Het kind stimuleren om zijn passie en interesses te volgen.
Soms lijken de auteurs natuurlijk ouderschap te verwarren met een vrije opvoeding: het kind mag doen en laten wat hij wil. Bij hun eerste zoon gaven ze geen duidelijke grenzen aan. Ze dachten er goed aan te doen zijn wensen te volgen en hem helemaal vrij te laten. Zo gebeurde het dat hij ‘bandeloos’ door het huis stuiterde. Er was dan geen contact met hem te krijgen. Uiteindelijk hebben ze hem de duidelijkheid gegeven die hij nodig had. Dat gaf hem veiligheid, zodat hij zich tot een zelfverzekerde, open en sociale jongen kon ontwikkelen.
Voor mij betekent natuurlijk ouderschap iets anders dan een kind zijn zin geven of alles toestaan. Het gaat om de werkelijke behoeften van het kind volgen en aansluiten bij de ontwikkelingsfase van het kind. Grenzen aangeven hoort daar ook bij, als de situatie daar om vraagt. Natuurlijk ouderschap is als het goed is ook ontdaan van onbeheersbare emoties. Ik ken ook persoonlijk mensen bij wie het goed gaat. Zij laten het kind in hun waarde en geven ook grenzen en duidelijkheid als dat nodig is.
Al met al heeft dit boek heeft veel voor me betekent, om me bewust te worden van mijn eigen overtuigingen en emoties en hoe ik me daarvan kan bevrijden. Beseffen dat ik mijn omstandigheden niet ben. Ik ben liefde en waarheid.
Opvoeden in een gestoorde wereld.
Eugenie van Ruitenbeek, Jan Nouwen
ISBN13: 9789491197116
freeskoolnederland.wordpress.com
Comments are closed.